หลังจากไปซื้อของที่ตลาดมาเรียบร้อยแล้วฉันก็เป็นคนอาสาทำอาหารมื้อนี้ให้ทุกคนกิน โดยมีพี่ต้าเป็นลูกมือไม่รู้ว่าเขาจะกวนหรือจะช่วยกันแน่
“หั่นผักดี ๆ หน่อยสิค่ะ” ฉันมองพี่ต้าที่กำลังหั่นผักแต่ไม่ได้ดั่งใจเลย
“ทำไม่ดีตรงไหน” เขายกผักชิ้นนั้นขึ้นมา มันเป็นรูปหัวใจทำให้อดที่จะถอนหายใจออกมาไม่ได้
“เล่นอะไรเหมือนเด็กเลย”
“เธอเมินหัวใจของพี่อย่างนั้นเหรอ?” ดูทำหน้าเข้าสิ มันน่าโดนหยิกสักทีจริง ๆ เลย “รีบหั่นผักได้แล้วค่ะ เสร็จแล้วจะได้หั่นหมูต่อ”
“ทำหมูเป็นรูปหัวใจดีไหม แม่จะได้รู้ว่าพี่รักเธอมากขนาดไหน”
“หยุดความคิดแบบนั้นเลยนะคะ ถ้ายังทำเป็นเล่นก็ออกไปเลยเดี๋ยวมีนทำเอง” ครั้งนี้ฉันดุอย่างจริงจังทำให้พี่ต้าหงอยไปเลย
“ก็แค่อยากเล่นกับเมียผิดมากหรือไง”
“อายุเท่าไรแล้วคะ ต้องแยกแยะสิว่าตอนไหนควรเล่นตอนไหนควรจริงจัง”
“เออ!! ไม่เล่นแล้วหยุดบ่น” พี่ต้าทำหน้าตึงแถมยังจ้องฉันตาเขียวราวกับม
