คำถามของฉันทำให้คุณต้าหยุดชะงักแล้วหันมามอง เราสองคนมองตากันโดยไม่มีใครเอ่ยคำพูดอะไร แววตาคู่นั้นที่เคยทำให้ฉันมีความสุข ทั้งที่เป็นแววตาคู่เดิมแต่ฉันกลับรู้สึกทุกข์ใจอย่างบอกไม่ถูก
“มะ… มีนขอโทษที่ถามอะไรโง่ ๆ ออกไปนะคะ” พอรู้สึกตัวว่าถามอะไรที่ไม่ควรออกไปฉันก็รีบขอโทษพร้อมกับก้มหน้าลง
“ถ้าบอกว่าไม่อยากให้เธอหายไปไหน… ฉันจะเห็นแก่ตัวเกินไปหรือเปล่า”
“… หมายความว่ายังไงคะ” หัวใจดวงน้อยเริ่มเต้นแรงกับคำพูดนั้นของคุณต้า เหมือนว่าเขาเองก็รู้สึกแบบเดียวกับฉัน แต่ก็ยังไม่อยากคิดว่าเป็นแบบนั้นเพราะบางทีเขาอาจจะแค่เผลอใจ
คนตัวสูงถอนหายใจออกมาเบา ๆ ก่อนจะเดินมาหยุดตรงหน้าฉัน แล้วพูด “เธอจะยอมหรือเปล่าถ้าฉันอยากให้เธออยู่แบบนี้ตลอดไป”
“จะให้มีนอยู่ในสถานะอะไรเหรอคะ” หัวใจดวงน้อย ๆ มันเต้นแรงกว่าเดิมขณะรอคำตอบ
“เรื่องนั้นฉัน… ยังบอกไม่ได้”
“…” หมายความว่ายังไง อยากให้ฉันอยู่ด้วยแต่ไม่มีสถา
