“คุณไม่ได้ใจง่ายสักหน่อย ผมต่างหากที่ปล้นมันมาจากคุณ...” ปากร้อนผ่าวแตะแต้มลงบนหน้าผากมนอย่างสุภาพ อ่อนโยน ราวกับเขาทำมันออกมาจากหัวใจ แต่เด็กสาวก็รู้ดีว่ามันไม่ใช่
“และอย่าพยายามทำร้ายหัวใจของตัวเองเลยแพรวา ผมอาจจะไม่ใช่คนที่ดีนัก แต่ก็ไม่ใช่คนหยาบช้า ขอให้คุณเชื่อผมนะ ผมสัญญาว่าทุกอย่างที่ดีสำหรับคุณ ผมจะไม่มีวันละเลยที่จะทำมันอย่างเด็ดขาด”
แพรวาซบหน้าอยู่ที่อกกว้างของภคินนิ่ง คำพูดของเขาบางครั้งก็เหมือนมีใจให้หล่อน บางครั้งก็แสนจะโหดร้ายเหลือเกิน หล่อนไม่มีความมั่นใจเลยว่าเขาคิดยังไงกับหล่อนกันแน่
หล่อนรักเขาหล่อนรู้ตัวดี... แต่เขาล่ะ? เขาคิดยังไง ทำไมเขาไม่พูดมันออกมานะ
ยิ่งเขาทำดีกับหล่อนอย่างนี้ หล่อนก็ยิ่งหลงรักเขาหัวปรักหัวปรำ แล้วนี่เมื่อไหร่หล่อนถึงจะหลุดพ้นจากวังวนสวาทของเขาได้สักทีนะ หรือ... ต้องรอให้เขาเป็นฝ่ายผลักหล่อนออกไป
“คุณไปอาบน้ำนะ แล้วรีบตามผมลงไปชั้นล่าง” หลังจ
