ณ ภูเก็ต เวลา 12.00 น.
แสงแดดสาดส่องลงมาจนแทบเผาไหม้ผู้หญิง ที่ยืนอยู่ท่ามกลางที่โล่งแจ้ง มีเพียงหมวกเซฟตี้ แว่นตาและเสื้อแขนยาวเท่านั้นที่ช่วยไม่ให้แสงแดดสัมผัสผิวกายโดยตรง
“ผมไม่อยากจะเชื่อเลยนะครับ ว่าคุณคินณ์จะให้ภรรยามาคุมงานก่อสร้าง”
ก็แหงล่ะ! เธอไม่ใช่ภรรยาที่เขาโปรดปรานนี่น่า เห็นเธอเปรียบเสมือนช้าง ม้า วัว ควาย ทนแดด ทนฝน ถึงได้มอบหมายหน้าที่ตรวจงานโครงสร้างโรมแรมให้เธอรับผิดชอบ
ส่วนตัวเขาเองก็อยู่ที่กรุงเทพฯ คุมงานของยัยพอลยชมพูแอ๊บแอ้ ที่จะมาถึงอีกสองวันข้างหน้าแทน งานสบายที่ทำอยู่ในโรงแรมและยังได้อยู่กับยัยนั่นโดยไม่มีเธอเป็นก้างขวางคอ คิดแล้วเจ็บใจชะมัด
“สิ่งไหนที่พอช่วยได้แอ้มก็อยากช่วยทั้งนั้นค่ะ อีกอย่างแอ้มจบวิศวโยธามาโดยตรง ย่อมมีความรู้และชำนาญมากกว่าคุณคินณ์ที่จบสายบริหารมาอยู่แล้ว” เรื่องเอาหน้าให้สามีต่อหน้าคนอื่นนี่เธอถนัดนัก ไม่รู้ตัวดีจะซาบซึ้งในสิ่งที่เธอทำบ
