“คุณพูดแบบนั้นออกไปได้ยังไงแอ้ม มีผู้หญิงดีๆ ที่ไหนเอาเรื่องแบบนี้ไปพูดให้คนอื่นฟังกัน” พาขวัญยกมือขึ้นเท้าเอว มองหน้าคุณากรตาขวางพร้อมระเบิดอารมณ์ใส่เต็มที่
“แล้วมันมีผู้ชายดีๆ ที่ไหนที่เห็นผู้หญิงคนอื่นระริกระรี้อยากจะวิ่งเข้าหา ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่สนใจเมียที่ยืนจับมืออยู่ข้างๆ ทั้งที่ก่อนออกจากบ้านคุณยังเอากับแอ้มจนขาสั่น ไอ้คุณผัว”
“อย่ามาเรียกผมว่าไอ้นะแอ้ม มันไม่เพราะเรียกผัวเฉยๆก็พอ" แม้แต่ตอนนี้ที่แยกเขี้ยวใส่กันก็ยังมีอารมณ์มาสอนเธออีกนะ หึ่ย!!!!
"เออ ผัวก็ผัว คุณผัว พอใจยัง"
"ครับ...กลับมาเรื่องเดิมกันดีกว่า ผมกับพลอยก็แค่ทักทายกันตามประสาคนรู้จัก” พาขวัญมันเขี้ยวจนกลายเป็นหมั่นไส้กับคำว่าคนรู้จัก เดินเข้ามาประชิดตัวยื่นมือไปบิดหุณากรจนชายหนุ่มร้องลั่น
“โอ้ย!! แอ้มๆ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ คุณทำไมชอบใช้กำลังจัง คุยกันดีๆ ด้วยเหตุผลจะได้ไหม” จับมือพาขวัญออกจากหูตัวเอง รวบข้อมือเล็กทั
