สองสามีภรรยาเดินเข้ามาในห้างสรรพสินค้าในเวลาเกือบสิบเอ็ดนาฬิกา เอวคอดถูกมือหนาวางอยู่บนนั้นตั้งแต่ลงจากรถมา รั้งหญิงสาวให้เดินเคียงข้างไม่ห่างไปไหน
แม้เจ้าของร่างบอบบางน่าทะนุถนอมและน่ารังแกในเวลาเดียวกันจะหันมาถลึงตาใส่ จนตาแทบถลนออกมานอกเบ้าก็ตาม แต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจ ยิ่งเธอทำเหมือนไม่อยากให้เขากอด เขาก็ยิ่งไม่ปล่อยเธอให้ห่างกาย
“จะมาทำเหมือนผัวเมียที่รักกันมากทำไม” เข่นเคี้ยวเขี้ยวฟันเอ่ยตาม เงยหน้ามองคนที่ยิ้มอารมณ์ดีอย่างหมั่นไส้ จะไม่ให้อารมณ์ดีได้อย่างไรก็เขากินเธอไปตั้งหลายครั้ง จนอิ่มแทบสำลักออกทางปากนู่นล่ะมั้งถึงหยุด
“ก็ตอนลงรถผมเห็นแอ้มเซ นี่ผมหวังดีนะกลัวแอ้มแข้งขาอ่อนแรงแล้วล้มลงไป” ยิ่งพูดแกล้งก็ยิ่งสนุก ยิ่งเห็นข้างกายหน้าแดงมองตัวเองตาขวางก็ยิ่งอารมณ์ดี
“ก็เพราะใครล่ะ อาหารที่ทำก็เย็นจนต้องเททิ้ง ทำให้ต้องออกมากินข้างนอกแบบนี้ แทนที่แอ้มจะได้นอนพักผ่อนดูซีรย์อยู่ที่ห
