พาขวัญยืนกอดอกมองคนที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงนอนในเช้าวันอาทิตย์ เวลาที่คุณากรนอนหลับแบบนี้เธอชอบที่สุด เพราะชายหนุ่มดูเป็นผู้ชายอบอุ่นไม่มีพิษสงอะไร ทว่าเมื่อเขาตื่นขึ้นมายามใด เขาคือผู้ชายแสนร้ายกาจ ที่ทำให้เธออารมณ์แปรปรวนดั่งกับคนเป็นไบโพล่า
“อยู่ด้วยกันมาเป็นปี ไม่มีความรู้สึกดีๆ ให้กันบ้างเลยเหรอคะ”
อยู่ๆ ประโยคนี้ก็ลอยวนกลับเข้ามาในสมอง พาขวัญทรุดตัวลงนั่งบนเตียงข้างชายหนุ่มที่ยังนอนหลบ พินิจใบหน้าสะอาดสะอ้านที่แม้แต่เธอยังแอบอิจฉา คิ้วก็เข้มดกดำ จมูกก็โด่งเป็นสัน ริมฝีปากก็หยักสวยได้รูป ราวกับไปฉีดฟินเลอร์มา
พาให้คนที่นั่งมองแอบย่นจมูกใส่ในความหล่อและดูดีของสามีตัวเอง และยังแอบภูมิใจด้วยซ้ำที่มีสามีหล่อเหลาหน้าตาดี ทำงานเก่ง เป็นที่หมายปองของสาว คิดแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างผู้ชนะ
แต่แล้วรอยยิ้มก็หุบฉับลงทันใด สลัดใบหน้าแรงๆ เพื่อขับไล่ความคิดพวกนั้นออกไป ตบหน้าตัวเองเบาๆ กับความคิดบ้
