อิสระที่ทั้งสองคนโหยหาในที่สุดก็ได้มาครอบครองสมใจปรารถนา แต่เชื่อหรือไม่ว่าทั้งคู่ไม่ได้รู้สึกดีกับใบหย่าที่ได้มาครอบครองเลยด้วยซ้ำ
โดยเฉพาะคุณากร มองใบหย่าที่วางอยู่บนตู้หัวเตียงภายในห้องนอนด้วยความสับสน ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนบนเตียง สมองไม่รักดีก็ผุดภาพของพาขวัญเข้ามา โดยเฉพาะภาพวันสุดท้ายก่อนไปหย่า ค่ำคืนนั้นทั้งคู่นอนกอดกันทั้งคืนจนรุ่งเช้า เหมือนเป็นการกอดลาที่ไม่อยากลา
“เห้อ!” ยกมือก่ายหน้าผาก ถอนหายใจออกมา ทอดสายตามองเพดานห้องคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
ส่วนพาขวัญก็กลับมาอยู่คอนโดตัวเองที่ปล่อยให้เช่าหลังจากที่แต่งงาน และได้ทำสัญญาระบุชัดเจนในการเช่าว่าเป็นการเช่นระยะสั้นๆ เพียงแค่หนึ่งปีสิบเดือนเท่านั้น เมื่อหมดสัญญาผู้เช่าจะต้องย้ายออกซึ่งผู้เช่าก็ทำตามนั้น และหญิงสาวก็ขนย้ายข้าวของตัวเองมาไว้ที่นี่เรียบร้อย
การนอนในค่ำคืนแรก หากจะบอกว่าหลับสนิทมีความสุข คุณากรและพาขวัญคงแย้งหัวชนฝาว่าไ
