ตอนที่ 13
พรข้อที่หนึ่ง
...เขาต้องการมากกว่านี้
“แล้วมนอยากได้อะไร?”
เทพเจ้ารูปหล่อเอ่ยถามเบาๆ ด้วยความอยากรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่เธอปราถนา
“อืม...ปล่อยมนก่อน”
มนชิดา ครุ่นคิดเล็กน้อยผละกายออกจากวงแขนที่เริ่มผ่อนคลาย ริมผีปากจิ้มลิ้มของเธอเบียดแน่นเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง เมื่อต้องนึกถึงความต้องการของตัวเอง
ตั้งแต่เด็กจนโต ภาพซ้ำในอดีตวนเวียนฉายซ้ำไปมา
สิ่งที่เธอปรารถนานั่นเหรอ? จะบอกเขาได้อย่างไร
เพราะเธออยากให้ พิพัฒน์ และภรรยาของเขาได้รับความเจ็บปวดจากการถูกหักหลังและทอดทิ้ง ดั่งเช่นศรีไพร เคยประสพจนสิ้นชีพ
เธอปรารถนาเช่นนั้น..
“มนอยากกินข้าวมันไก่ตงฮวง อยากให้คุณพาไป”
แต่เธอกลับเอ่ยออกมาเช่นนั้น
“หือ”
ซึ่งนั่นก็ทำให้หน้าหล่อเหลาของ ปริญ งุนงงยิ่งกว่าเดิม เพราะนับวันเขาก็ยิ่งไม่เข้าใจเธอ
“เป็นข้าวมันไก่ต้นตำรับที่เปิดมานานแล้ว ทุกครั้งที่มนไม่สบายจะไปกินร้านนี้ประจำ น้ำซุปเขาซ
