“ต่างกันตรงที่อย่างน้อยตอนนี้หนูก็ยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง ไม่ได้มีตราบาปติดตัว หนูยังสามารถเลือกคบคนที่ปกติมากกว่าพี่ได้ไง”
“แล้วพี่ไม่ปกติตรงไหนคะ พี่มีสี่หูห้าตาหรือว่าสิบแขนสิบมือกันล่ะ”
กุลวุฒิแทบจะหลุดขำกับสิ่งที่เธอบอก เด็กคนนี้บทจะเถียงก็เถียงเก่งจนเขาไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาหักล้างกับเธอเลย มิน่าล่ะเธอถึงอยากเป็นทนายความ ก็พูดเก่งซะขนาดนี้
“ปีใหม่”
“ถ้าพี่คิดว่าแค่หนูยังบริสุทธิ์จะไปคบกับใครก็ได้ งั้นหนูก็จะเป็นของพี่ตอนนี้เลย ถ้าหนูเป็นของพี่แล้วพี่จะได้ไล่หนูไปไหนไม่ได้อีก” บอกแล้วเธอก็ปล่อยมือที่โอบกอดเขา ก่อนจะก้าวลงจากเตียงแล้วไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาก่อนจะเริ่มแกะกระดุมเสื้อทีละเม็ด
“ปีใหม่ จะทำอะไร”
“หนูจะปล้ำพี่ค่ะ”
“เฮ้ย! นี่อย่าบ้าได้มั้ย”
“ค่ะ หนูยอมรับว่าหนูบ้า แต่หนูไม่อยากให้พี่มีข้ออ้างอะไรมาไล่หนูอีก ในเมื่อไอ้ความบริสุทธิ์นี่มันเป็นปัญหามากนัก หนูก็จะไม่เก็บมันไว้อีกแล้
