ในวินาทีที่โลกทั้งใบเหวี่ยงเธอขึ้นสูงและดึงลงมาก่อนจะผลักกลับขึ้นไปอีกครั้ง ปณิสราไม่มีความเฉลียวใจสักนิดว่าตอนนี้เขาไม่ใช่คนที่เป็นอัมพฤกษ์ครึ่งท่อนอีกต่อไป สิ่งที่เธอรับรู้มีแต่ความปรารถนาอันแรงกล้าของเขาเพื่อนำทางเธอไปหาแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์เท่านั้น
ร่างเล็กบิดเร้าราวกับงูเลื้อย เธอควบคุมตัวเองไม่ได้ และไม่คิดจะควบคุมมันด้วย ตอนนี้เธอแค่อยากปล่อยตัวปล่อยใจไปกับชายคนเดียวที่เธอรักจนหมดใจ และไม่ว่าปลายทางมันจะสุขหรือทรมานแสนสาหัสอย่างไร เธอก็พร้อมจะติดตามเขาไปด้วยความเต็มใจ
เนิ่นนานกว่าที่เขาจะยอมผละริมฝีปากออกจากกุหลาบแสนหวาน ร่างกายกำยำค่อยๆ เคลื่อนขึ้นมาอย่างเชื่องช้า ก่อนที่เขาจะทาบริมฝีปากนั้นลงบนปากเล็กอีกครั้ง
มือใหญ่กอบกุมตัวตนที่แข็งกร้าวเอาไว้มั่นเขารู้ว่าตอนนี้ร่างกายของเธอพร้อมแล้วและเขาก็ไม่อยากรั้งรออะไรอีก
ปณิสรารับรู้ได้ถึงความอวบล่ำที่ค่อยๆ แทรกลึกเข้ามาในตัวเธอทีละน
