แค่เพลิงกัลป์เปรยว่าคิดถึงอยากเจอเพียงพายก็รีบขับรถมาหาถึงสตูดิโอ แถมยังนำกับข้าวห่อใส่กล่องมาอีกด้วย เพราะรู้ดีว่าคนอายุน้อยกว่าต้องทำงานหนักจนไม่ได้พักทานข้าวแน่นอน
ภาพจำแรกของสตูดิโอแห่งนี้แทบจะยังไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เป็นสิ่งที่ต้องลงทั้งเงินทุนและแรงงานกว่าจะได้มา ทว่าในตอนนี้กลับมีรูปภาพและงานศิลป์มากมายแขวนตกแต่งตามผนัง
โดยช่างภาพยอดฝีมืออย่างเพลิงกัลป์ที่เพียงพายภูมิใจมาตลอดนั่นเอง..
สองขาเรียวยาวก้าวเดินขึ้นมายังชั้นสอง ก่อนจะตรงไปที่ห้องทำงานของเพลิงกัลป์ แล้วถือวิสาสะเปิดประตูห้องโดยไม่ได้เคาะก่อน
ใบหน้าขาวเปื้อนรอยยิ้มอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะค่อยๆ หุบยิ้มลง เมื่อได้เห็นเจ้าของแผ่นหลังกว้างนั่งกุมขมับ ก้มหน้าคอตกกับความเครียดที่รุมเร้าอยู่ในขณะนี้
“เพลิงกัลป์..” เสียงนุ่มเอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่าย ทำให้เจ้าตัวรีบหันกลับมา พลันใบหน้าที่ตึงเครียดก็คลี่ยิ้มกว้าง คิ้วเข้มที่ขมวดแน่นก
