บ้านตระกูลราชาฉัตรบดินทร์ยังคงเป็นสถานที่ที่เพลิงกัลป์แสดงอาการประหม่าทุกครั้งที่กลับมา ตรงกันข้ามเวลาคุณหญิงณลิลจากอธินันท์พันธสกุลนัดทานข้าวด้วยโดยสิ้นเชิง
ทุกครั้งที่มีการทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตาครอบครัว รอยยิ้มบนใบหน้าของชายหนุ่มมักจะเลือนหายไป ต่อให้ยิ้มแย้มก็ดูรู้ว่าเสแสร้งแกล้งฝืนทำอยู่ดี
ภรรยาใหม่ของพ่อท้องแก่ใกล้คลอดเต็มที เพราะฉะนั้นช่วงนี้เพลิงกัลป์เลยไม่ค่อยโผล่หน้ามาให้เห็น
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นอีกแล้ว ยิ้มหน่อยสิ”
ทันทีที่รถยนต์ดับสนิท เพียงพายที่สังเกตเห็นความวิตกกังวลในแววตาสีเข้มก็รีบเอ่ยท้วง ก่อนยื่นมือลูบข้างแก้มเพลิงกัลป์ด้วยความเป็นห่วง
“พี่ก็รู้ว่าผมรู้สึกยังไงเวลาอยู่ต่อหน้าพวกเขา”
“รู้สึกเหมือนเป็นคนอื่นน่ะเหรอ”
สิ้นประโยคนั้นเพลิงกัลป์ก็พยักหน้ารับอย่างเชื่องช้า ก้มหน้าคอตกพร้อมเป่าลมร้อนผ่านริมฝีปากด้วยความประหม่า
เพียงพายเข้าใจในความเศร้าของอีกฝ่าย การเป็นเด็
