คอนโดหรูกลางเมืองยามค่ำคืน
ภายในห้องนอนหรูเปิดไฟสลัว กลิ่นสบู่อ่อนๆ ยังอบอวลอยู่ในอากาศ
พิชชาทิ้งตัวลงบนโซฟา พร้อมหยิบเอกสารกองเล็กๆมาดู แต่ยังไม่ทันเปิดอ่าน เสียงมือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง
ครืด… ครืด…
เธอหันไปมองอย่างไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบขึ้นดูหน้าจอ
“เบอร์ไม่รู้จัก ใครโทรมานะ”
เธอพึมพำเบาๆ พลางเลื่อนนิ้วรับสายโดยไม่คิดอะไรมาก
“พิชชาพูดค่ะ”
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นจากปลายสาย
{ผมขอคุยด้วยหน่อย}
ทันทีที่ได้ยินเสียงนั้นพิชชาก็ชะงักไปชั่วครู่
ดวงตากลมโตไหวระริก ความโกรธความโมโหวิ่งเข้ามาในหัวอีกครั้ง
แค่ได้ยินเสียง เธอก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นเขา
เธอกัดฟันกรอด มือข้างที่ถือโทรศัพท์เริ่มสั่น
“นาย รู้เบอร์ฉันได้ยังไง”
เธอถามเสียงแข็งปนโกรธ ดวงตาวาวขึ้นอย่างไม่พอใจ
{ไม่สำคัญหรอก แต่เรามีเรื่องต้องคุยกัน ออกมาเจอกันหน่อย}
“ไม่จำเป็นต้องคุยอะไรทั้งนั้น แล้วก็ไม่ต้องโทรมาอีก”
พิชชา
