“วันนี้ให้พี่ไปส่งนะครับ เราจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น พอถึงวันหมั้นเราจะได้คุ้นเคยกันกว่านี้”
พิชชาพยักหน้ารับก่อนยิ้มบาง
“ได้สิคะ ”
ในช่วงเย็นพายับขับรถมาส่งพิชชาที่คอนโด
“พิ้งไปแล้วนะคะ ขับรถกลับดีๆ ”
“น้องพิ้งครับ ”
เสียงเรียกจากพายับดังขึ้น
“คะ พี่พายับมีอะไรรึเปล่า ”
ในจังหวะที่เธอหันกลับมา พายับยื่นหน้าเข้ามาใกล้แล้วหอมเธอในจังหวะเผลอ
“อุ้ย!!ทำอะไรคะ!!”
พิชชาตกใจถามขึ้นเสียงสูงขยับตัวมาจนชิดประตู
“ตกใจอะไรกันครับ ในอนาคตเราก็ต้องแต่งงานกัน แล้วเราสองคนต้องทำอะไรกันมากกว่านี้อีก นี่เป็นของขวัญวันพบหน้าจากพี่”
พิชชานิ่งไปพักใหญ่ จริงอย่างที่เขาพูดทุกอย่าง
ต่อไปต้องทำอะไรมากกว่านี้อีก พิชชาน้ำตาคลอเบ้าแต่พยายามกลั้นไว้
“งั้นพิ้งขอตัวนะคะ”
เธอรีบเปิดประตูลงจากรถแล้วกลับขึ้นห้องไป
ปั้ง!!
ประตูปิดลงเธอรีบเดินไปที่อ่างล้างหน้า เปิดน้ำอย่างแรงแล้วล้างตรงที่พายับหอม
ซ่
