“อื้อ…อย่านะ…โจฮัน!! หยุด!”
เธอร้องห้ามเสียงหลง เมื่อเขากดเธอลงบนเตียง
ร่างสูงใหญ่แนบแน่นจนเธอแทบหายใจไม่ออก
มือเธอยังถูกพันด้วยเน็กไท ทำให้ต่อต้านเขาได้ไม่ถนัด
“หยุด! ฉันบอกให้หยุดไง!”
เสียงเธอสั่น ความกลัวเริ่มวิ่งเข้าในหัว
แต่เขากลับไม่ผละออก
ริมฝีปากร้อนรุ่มกดลงบนลำคอขาวเนียน ลมหายใจกรุ่นของเขากระทบผิวเธออย่างร้อนระอุ
ปากหนายังขบเม้มไปทั่ว ทั้งซอกคอเลื่อนต่ำลงมาจนถึงเนินเนื้อขาวหอม ที่ยังมีเสื้อผ้าปกปิดไว้อยู่
“โจฮัน!!ฉันยอมแล้ว ”
เธอพูดเสียงแผ่วจนปากหนาหยุดชะงัก เขาผละออกแล้วสบตาเธอนิ่ง คิ้วหนาดกดำขมวดมุ่นอย่างชั่งใจ
“มันคือสิ่งที่คุณควรทำแต่แรก”
เขาพูดอย่างพอใจ ก่อนปล่อยมือเธอที่ถูกมัดออก
พิชชาเม้มปากแน่น มองห้องเขาโดยรอบ
เหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง
“คือ…ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนได้ไหม ฉันปวดฉี่”
เธอมองหน้าเขาอย่างอ้อนวอน หน้าสวยราบเรียบดูไม่มีพิษมีภัยอะไร
“อาบน้ำด้วย
