หลายเดือนต่อมา
“คุณพิ้งคะ ท้องโตมากแล้ว ฉันว่าคุณพิ้งควรพักได้แล้วนะคะ ”
จิตราเลขาสาวบอกอย่างเป็นห่วง
“พึ่ง7เดือนเองค่ะ ขอทำอีกหน่อยนะคะ ห่วงบริษัท ”
“เรื่องงานฉันว่าคุณพิ้งไม่ควรกังวนมากเกินไปนะคะ ฉันเอาเอกสารไปให้ดูที่บ้านก็ได้ ”
“ขอบคุณนะคะ ปีนี้คุณจิตราอายุเท่าไหร่แล้วคะ”
พิชชาถามอย่างสนใจ ปกติก็ไม่ค่อยได้ยุ่งเรื่องส่วนตัวลูกน้องมากเท่าไหร่
“30แล้วค่ะคุณพิ้ง ว่าแต่คุณพิ้งถามทำไมเหรอคะ”
พิชชายิ้มบาง
“ก็ฉันไม่เคยเห็นแฟนคุณเลยนะสิคะ ”
จิตราขยับแว่นเล็กน้อยก่อนตอบเจ้านาย อึกอัก
“ฉัน ฉันไม่มีแฟนหรอกค่ะคุณพิ้ง ชีวิตยุ่งอยู่กับงาน เงินคือการขับเคลื่อนความสุข”
เลขาสาวตอบตามที่คิด ทุกวันนี้คนใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยเงิน
“ ที่คุณจิตราพูดก็ถูกค่ะ แต่ฉันว่าก็ไม่ได้ถูกทั้งหมด บางทีการมีเงินเยอะๆก็ใช่ว่าจะมีความสุขเสมอไป คนเราต้องมีคู่ชีวิตนะคะ”
จิตราหน้าเจื่อนเล็กน้อย
“ ใครจะมาสนใจฉัน
