หนึ่งเดือนต่อมา
“สวัสดีค่ะพี่พิ้ง สวัสดีค่ะคุณโจฮัน”
เสียงใสของอลิชาดังขึ้นตั้งแต่ยังไม่ก้าวเข้ามาถึงห้อง วันนี้เธอให้โจเซฟพามาเยี่ยมพี่สาวที่กำลังตั้งครรภ์ใกล้คลอดเต็มที
“อ้าว มาแล้วเหรอ ไหนๆเจคอป มาหาอาซิ”
พิชชายิ้มกว้าง อ้าแขนกว้างรอรับหลานชายตัวน้อย
เจคอปวัยแปดเดือนที่อยู่ในอ้อมกอดพ่อ หันมองหน้าอาที่กำลังยิ้มให้ พลางยกมือป้อมๆ ส่งเสียงอ้อแอ้เหมือนกำลังทักทาย
“หึๆ”
โจเซฟหัวเราะเบาๆ ก่อนก้มลงจุ๊บหน้าผากลูกชายหนึ่งทีแล้วส่งต่อให้พิชชาอย่างระมัดระวัง
“ระวังหน่อยนะครับ เขาเริ่มซนแล้ว เดี๋ยวจะเผลอถีบท้องเอา”
“ไหนกันเจคอปของอา ซนจริงหรือเปล่า หื้ม”
พิชชาอุ้มหลานแนบอก พลางหอมแก้มฟอดใหญ่จนเสียงดัง
“ฟอดดด~” เด็กน้อยหัวเราะคิกคัก เสียงใสทำเอาคนทั้งห้องอดยิ้มตามไม่ได้
อลิชานั่งลงข้างๆ พลางเอื้อมมือไปลูบท้องพี่สาวเบาๆ
“อีกไม่กี่สัปดาห์ก็จะได้เจอหลานแล้วสินะคะ ตื่นเต้นจังเลย”
พิชชาพยัก
