“ของพวกนี้เอาไปเก็บที่คอนโดฉัน ส่วนที่เหลือเอาไปไว้คอนโดคุณพิชชา”
“ครับนาย”
หลังซื้อของเสร็จ เขาสั่งลูกน้องให้เอาของไปเก็บ
“กลับคอนโดเลยมั้ย ”
“ค่ะ อยากกลับไปคุยกับแม่ด้วย”
พิชชาพูดเสียงเบา แต่สีหน้ากลับหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด พอเจอพายับเธอก็ไม่ค่อยสบายใจนัก
พอขึ้นรถได้ เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากะจะโทรหาแม่ ครืด… ครืด… ยังไม่ทันกดโทร เสียงสั่นของโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ชื่อ แม่ ปรากฏบนหน้าจอ
“ค่ะ…แม่”
เธอพูดเสียงสั่นๆตอบออกไป
เสียงปลายสายดังแทรกขึ้นมาทันที ไม่เว้นให้เธอได้หายใจ
{ยัยพิ้ง! ป้ามลเขาโทรมาเล่าให้แม่ฟังหมดแล้วนะ! นี่มันเรื่องอะไรกัน ลูกทำแบบนี้ได้ยังไง! ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร!}น้ำเสียงแม่เต็มไปด้วยความโกรธและผิดหวัง
“แม่คะ… หนูมีเรื่องจะบอก”
เธอสูดลมหายใจลึก
“ที่หนูเคยบอกแม่ว่าหนูมีคนคุยแล้ว… ตอนนั้นหนูกับเขามีเรื่องเข้าใจผิดกันค่ะ หนูก็เลยนัดดูตัวกับพี่พายับ”
{แล้วไงต่อ!}แม่
