“ความจริง พี่ไม่โกรธน้องพิ้งหรอกครับ ”
พายับพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้ม
“จริงเหรอคะ ”
พิชชาถามขึ้นอย่างไม่เชื่อ ก่อนที่พายับจะพูดต่อ
“จริงครับที่พี่ไม่โกรธ ความจริงพี่ก็ต้องขอโทษน้องพิ้งด้วยเหมือนกัน ถ้าเหตุการณ์ทั้งหมดไม่เป็นแบบนี้ อีกสองเดือนข้างหน้าเราคงต้องแต่งงานกัน และถึงวันนั้นน้องพิ้งต่างหากที่ต้องเหมือนตกนรกทั้งเป็น”
พิชชามองหน้าเขาแล้วทำหน้างง
“ หมายความว่ายังไงคะพี่พายับ ทำไมต้องเหมือนตกนรกทั้งเป็น”
เธอถามอย่างไม่เข้าใจ
“ แม่ของพี่อยากอุ้มหลานมาก อยากมีทายาทไว้สืบสกุล พยายามนัดพี่ดูตัวกับผู้หญิงหลายครั้ง แต่สุดท้ายแล้วก็ไม่เป็นผล ”
พิชชาฟังอย่างสนใจ แต่ก็ยังหาข้อสรุปอะไรไม่ได้ ได้แต่เงียบให้พายับพูดต่อ
“ ความจริงแล้วที่พี่บอกน้องพิ้งว่า พี่ไม่ค่อยสนใจผู้หญิง มันเป็นเรื่องจริงครับ เพราะพี่ชอบผู้ชาย”
พอพูดจบพายับก็หันหน้าไปหาหัตเทพ สองคนยิ้มให้กัน ก่อนประสานมือหนาเข้าหากันแ
