“คุณ!! นี่มันห้องทำงานนะ”
เธอหันมองเขาด้วยสายตาดุ แต่เสียงกลับดูตกใจมากกว่าความโกรธ
เขายักคิ้วเล็กน้อย ก่อนเอ่ยเสียงทุ้มต่ำอย่างไม่รู้สึกรู้สา
“ไม่มีป้ายบอกหนิ ว่าทำได้แค่งานอย่างเดียว”
ยังไม่ทันที่เธอจะเถียงกลับ ร่างสูงก็โน้มตัวเข้ามาแล้วสอดแขนผ่านเอวเล็ก อุ้มเธอขึ้นจากเก้าอี้อย่างง่ายดาย เธอร้องเบาๆด้วยความตกใจ ก่อนร่างจะถูกวางลงบนขอบโต๊ะทำงาน
ผิวสัมผัสเย็นของกระจกโต๊ะตัดกับความร้อนวูบวาบในร่าง เธอเอนตัวไปด้านหลังเล็กน้อย สองมือเท้ากับขอบโต๊ะเพื่อประคองตัว ดวงตากลมเงยขึ้นสบตาเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้
เขายืนคร่อมระยะห่างไว้แค่เพียงลมหายใจ มือใหญ่จับที่เอวเธอไว้มั่น ขณะที่สายตาคมกริบจับจ้องเหมือนจะอ่านทุกความรู้สึกในใจเธอ
จากนั้นเขาโน้มตัวลงช้าๆจนปลายจมูกแทบแตะกัน ลมหายใจอุ่นร้อนของเขารินรดผิวแก้ม ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะทาบลงบนริมฝีปากของเธออย่างแนบแน่น ในจังหวะที่เธอเงยหน้าขึ้นพอดี
จ้ว
