-3-
854 คำ
-3-
ทั้งสามสาวพากันมายังร้านอาหารไทยชื่อดังแห่งหนึ่งในเยอรมนีหลังจากพาปลายฟ้าขนของไปเก็บไว้ที่โรงแรมแล้ว ร้านนี้เป็นร้านที่พวกเธอชอบมาทานกันประจำตอนเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน
"คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ เนอะ" พิมพ์ดาวเปิดบทสนทนาขณะกำลังนั่งรออาหาร
"นั่นสิ ตอนนั้นฉันกับคริสเตียนยังไม่ลงรอยกันเลย" พัดชาตอบกลับด้วยน้ำเสียงมีความสุขพลางนึกย้อนไปถึงตอนที่เธอยังมีสถานะเป็นแค่เพียงนางบำเรอของคริสเตียนใครจะไปรู้ว่ามาวันนี้เธอจะกลายเป็นเจ้าสาวของเขาไปได้
"เธอน่ะ ทำตัวมีความลับที่สุดแล้วตอนนั้น" พิมพ์ดาวพูดขัดเมื่อเห็นสีหน้าเพ้อฝันของเพื่อนรัก
"แต่ความลับฉันก็คลี่คลายแล้วนะมีแต่ยัยปลายฟ้านั่นแหละที่ไม่ยอมบอกสักที"
"อ้าววว นี่อย่ามาพาดพิงถึงฉันนะ" ปลายฟ้าสะดุ้งเมื่อถูกพาดพิงในบทสนทนาอย่างไม่ทันตั้งตัว
ทั้งสามสาวพากันทานข้าวเมาท์มอยรอเวลาเพื่อที่จะไปดูสถานที่จัดงานแต่งงานในตอนบ่ายของวันนี้
"ใกล้ถึงเวลานัดแล้วไปกันเถอะ" พัดชาดูเวลาก่อนจะพากันลุกเตรียมตัวเพื่อขึ้นรถไปยังโรงแรมหรู
งานแต่งงานจะถูกจัดขึ้นอย่างเป็นทางการที่โรงแรมหรู แต่ว่าอาฟเตอร์ปาร์ตี้จะถูกจัดขึ้นที่เกาะส่วนตัวของคริสเตียน แขกที่ถูกเชิญจะมีเพียงเพื่อนๆ และคนสนิทเท่านั้นเพราะพัดชาต้องการความเป็นส่วนตัวในการเลี้ยงฉลอง
@โรงแรมเจวีแกรนด์
ปลายฟ้าและพิมพ์ดาวคอยช่วยพัดชาดูรายละเอียดในการจัดงาน ราวกับเป็นแม่งานของการจัดงานก็ไม่ปาน ธีมงานถูกเลือกเป็นสีขาวครีม มีคริสทัลกับกุหลาบสีขาวตกแต่งอย่างลงตัวดูเรียบง่ายแต่มีความหรูหราไปในตัว
"สวัสดีครับ" พนักงานและออแกไนซ์ออกแบบงานที่กำลังประชุมวางแผนออกแบบงานอยู่ต้องหยุดชะงักเมื่อเจ้าของโรงแรมหรูระดับเจ็ดดาวเข้ามาดูงานด้วยตัวเอง
"อ้าว คุณเจวาน" พัดชาเอ่ยทักอย่างเป็นกันเองเมื่อเจวานเดินตรงมาทางเธอและกลุ่มเพื่อน
"สวัสดีครับ งานเรียบร้อยดีไหม"
"เรียบร้อยดีค่ะ"
"ขาดเหลืออะไรบอกได้เลยนะ เดี๋ยวไอ้คริสเตียนมันจะหาว่าฉันไม่ดูแล"
"ฮ่าๆๆ ได้เลยค่ะ" พัดชาหัวเราะเสียงใสเมื่อเจวานแอบเหน็บแนมคริสเตียนถ้าเขาอยู่ตรงนี้คู่นี้คงวางมวยกันแน่ๆ
"ไง พิมพ์ดาว ปลายฟ้า ไม่เจอกันนานเลยนะ"
"เราพึ่งเจอกันเมื่อไม่กี่วันก่อนเองนะคะ" พิมพ์ดาวตอบยิ้มเพราะตั้งแต่เธอคบกับคาลวินก็มีโอกาสเจอแก๊งมาเฟียนี้บ่อยขึ้นตามไปด้วย
"ผมขี้ลืมนี่นา แล้วเธอล่ะหายหน้าไปนานเลยนะนึกว่าจะหนีไปไม่กลับมาแล้วซะอีก"
"ทำไมฉันต้องหนี"
"ก็ไม่รู้สิเห็นหายไปซะนานนึกว่ากลัวคนจะรู้เรื่อง..."
"ไหนๆ ก็ไม่เจอกันตั้งนานไปดริ้งค์กันหน่อยไหมฉันมีเรื่องจะคุยกับนายพอดี"
"หึ" เจวานแค่นยิ้มอย่างเย้ยหยันที่ปลายฟ้ารีบพูดตัดบทก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรออกไป
"วันนี้ไม่มีอะไรแล้วฉันกลับเลยนะ" ปลายฟ้าหันไปบอกลาเพื่อนรักทั้งสองคนที่ยืนมองเจวานกับปลายฟ้าคุยกันอย่างงุนงง
ปลายฟ้าไม่รอให้พิมพ์ดาวกับพัดชาได้ถามอะไรไปมากกว่านั้นก็รีบสาวเท้าเรียวเดินนำออกมาจากห้องประชุมจัดงานทันที
"งั้นฉันขอตัวก่อนนะมีอะไรก็บอกได้เลย"
"อะ...อ๋อ โอเคๆ ไปสนิทกันตอนไหนนะ เมื่อสองปีที่แล้วยัยฟ้ายังโกรธที่ถูกอุ้มไปที่ทะเลเป็นฟืนเป็นไฟอยู่เลย" พัดชาพูดประโยคแรกกับเจวาน ก่อนจะหันมาถามพิมพ์ดาวด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่มีคำถามอยู่เต็มไปหมด
"ไม่รู้เหมือนกันฉันก็งง" พิมพ์ดาวมองหน้าพัดชาอย่างต้องการคำตอบเหมือนกัน แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าทั้งสองคนไปสนิทกันตอนไหน
ทางด้านของปลายฟ้ากับเจวาน
"จะไปไหน" เจวานตะโกนตามหลังปลายฟ้าหลังจากปลีกตัวออกมาจากพัดชากับพิมพ์ดาว
"ฉันมีเรื่องจะคุยกับนาย" ปลายฟ้าหันมาตอบด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์นัก
"อยากคุยกับฉันขึ้นมาแล้วเหรอ"
"อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันนะ"
"ไม่ให้เล่นลิ้น...แล้วจะให้ฉันเล่นอะไรดีล่ะ" เจวานจงใจพูดช้าๆ ขณะสาวเท้าเรียวยาวมาหยุดประชิดตัวหญิงสาว
"นี่นาย!! "
"ฉันไม่ชอบคุยในที่คนเยอะๆ ถ้าจะคุยกับฉันก็ตามมา"
เจวานพูดจบก็เดินหมุนตัวกลับไปที่ลิฟต์ของโรงแรมที่เขียนป้ายติดไว้ว่าเฉพาะผู้บริหารเท่านั้น ปลายฟ้าจึงจำใจเดินตามไปอย่างเลี่ยงไม่ได้
- ผู้เขียน
