ตอนที่ 11 เธอเก่งอยู่แล้ว ยิ้มไว้ เดี๋ยวมันก็ผ่านไป

1123 คำ

เกือบห้าทุ่มที่พิชญุตม์เดินเข้าบ้าน เสียงทีวีที่ดังแว่วตามลมมาจากห้องนั่งเล่นทำให้แปลกใจ ทว่าความแปลกใจนั้นก็หายไปทันทีเมื่อเดินไปถึงแล้วเห็นร่างบางของภรรยาป้ายแดงนั่งซบหน้านิ่งหลับตาพริ้มอยู่กับพนักโซฟาเบดตัวยาว ดูท่าแล้วก็คงไม่พ้นนั่งรอเขากลับบ้านแต่ดันเผลอหลับ พิชญุตม์กวาดสายตามองคนหลับด้วยสายตานิ่ง เป็นครั้งแรกที่เขามีโอกาสมองภรรยาที่เพิ่งแต่งงานอย่างพินิจ รูปร่างของเธอเพรียวบางทว่าซ่อนรูป อะไรที่ผู้หญิงควรมีเธอมีครบหมด ไม่ว่าจะเป็นอก เอว สะโพก... ใบหน้าเล็กของเธอมีเครื่องหน้าค่อนข้างเด่น ทั้งหน้าผากนูน คิ้วเรียวสวยแม้กระทั่งตอนนี้ที่เธอไม่ได้แต่งหน้าก็ยังเห็นชัดว่ามันทั้งโก่งและโค้งงาม จมูกโด่งรั้นบ่งบอกถึงนิสัยที่ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ริมฝีปากอิ่มสีชมพูสดที่คนมองไม่อยากจะละสายตา แก้มเนียนใสเห็นเลือดฝาดจางๆบ่งบอกถึงสุขภาพผิวที่ดี อีกอย่างที่เขาจำได้แม้จะไม่ได้เห็นตอนนี้ก็คือดวงตาคู่ส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม