มนนัทธ์ธรส่ายหน้าเบาๆให้กับอดีตความเห่อของตัวเอง
ใช้เวลาเก็บของและจัดการตัวเองไม่ถึงสามสิบนาทีก็พร้อมออกจากบ้านหลังใหญ่ เพื่อกลับไปเยี่ยมบ้านที่เป็นบ้านของเธอจริงๆ บ้านที่เธออาศัยอยู่มาตั้งแต่เกิด บ้านที่มียายและน้องสาวของเธอรออยู่
“จะไปแล้วเหรอ?” คุณหญิงพิมพรถาม
“ค่ะ มนว่าจะแวะซื้อของเข้าบ้านด้วย" ตามข้อตกลงเธอจะกลับไปเยี่ยมบ้านทุกวันอาทิตย์ ทว่าวันอาทิตย์นี้คุณหญิงพิมพรชวนเธอไปทำบุญถวายสังฆทานที่วัด ทำให้เธอต้องเปลี่ยนวันกลับบ้านมาเป็นวันนี้แทน
“แล้วจะไปยังไง ป้าก็ลืมถามว่าหนูมนขับรถเป็นไหม"
"ไม่ค่ะ มนขับรถไม่เป็น" ตอนสมัยเรียนมหา’ลัยมีเพื่อนชวนให้ไปเรียนขับรถด้วยกัน แต่เธอไม่มีรถเป็นของตัวเองจึงไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องไปเสียเงินเรียน
ที่สำคัญเงินทุกบาททุกสตางค์ของเธอจะต้องใช้จ่ายให้คุ้มค่าที่สุด อะไรที่ไม่จำเป็นและฟุ่มเฟือยเธอจะตัดออกทันที ทำให้หลายครั้งเธอต้องปฏิเสธทริปเที่ยว
