บทที่ ๒
ผมนั่งใช้ความคิดและจินตนาการอยู่คนเดียวสักพักใหญ่ ๆ พวกมันก็เริ่มทยอยกลับโต๊ะมาทีละคนและปิดท้ายที่ไอ้ต้าร์ ผมมองหน้ามันก่อนจะมีความคิดดี ๆ ออก ไอ้ต้าร์ถึงจะมาเที่ยวกับพวกเราแต่ก็เป็นคนที่คออ่อนที่สุดในกลุ่ม ผมจึงจงใจมอมเหล้ามันอย่างหนัก
"เห้ย! ไอ้ธีพอแล้ว มึงจะมอมเหล้ามันรึไงวะ"
"กูเปล่า กูแค่เห็นวันนี้มันโดนเมียใช้เหนื่อย แถมมาออกกำลังกายนอกบ้านอีกเป็นชั่วโมง กูเลยอยากให้มันผ่อนคลาย"
"เดี๋ยวมันก็ขับรถกลับไม่ได้พอดี มันยิ่งคออ่อน ๆ อยู่"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูไปส่งมันเอง"
"มึงนี่มาแปลกนะวันนี้ ทำไม! พวกกูทิ้งมึงไว้คนเดียวแล้วมันเปลี่ยวใจหรอวะ"
ผมส่ายหน้าช้า ๆ อย่างเอือมระอากับไอ้ม่อน แต่มันก็ไม่ได้มีทีท่าจะสงสัยอะไรผมอีก หันไปกระดกเหล้ากันเฮฮา จะมีก็แต่ไอ้ต้าร์ที่ตอนนี้หลับฟุบไปที่โต๊ะเรียบร้อย ทุกอย่างเป็นไปตามที่คิด
"จะตีสองแล้ว เดี๋ยวกูพาไอ้ต้าร์ไปส่งก่อน"
"มึงจะกลับมาอีกเ
