บทที่ ๑
ณ มหาวิทยาลัยชื่อดังกลางเมืองหลวง
“มะปราง ๆ เพื่อน ๆ นัดกันว่าช่วงหยุดยาวนี้จะไปทะเลอะ ไปด้วยกันนะ”
“ไปที่ไหนกันหรอ”
“เห็นไทม์ว่ากำลังดูอยู่ อยากไปเที่ยวเกาะที่น้ำใส ๆ”
“อื้อ! ไปดิ ยังไงทักมานะ วันนี้ฉันต้องรีบไปรับน้อง ไปก่อนนะ”
ฉันมีชื่อว่ามะปราง นักศึกษาสุดเฉิ่มที่สวมแว่นตาหนาเตอะ ที่มักจะโดนเพื่อน ๆ แกล้งและล้อเป็นประจำ เป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยประถม จนมัธยมหรือแม้แต่ขึ้นมหาลัย ส่วนเธอคนเมื่อกี้คือเพื่อนสนิทของฉันเอง เราทั้งคู่ต่างกันราวกับฟ้ากับเหว ยกเว้นผลการเรียนนั่นละนะ
หยุดยาวครั้งนี้ก็เหมือนที่ผ่าน ๆ มา พวกเรามักจะชวนกันไปเที่ยวเป็นประจำ ส่วนมากก็เป็นการท่องธรรมชาติ จะมีบางครั้งที่พากันเข้าสถานบันเทิงซึ่งเพื่อไม่ให้แปลกแยกฉันก็ไปทุกครั้ง เห็นฉันติ๋ม ๆ แต่บอกไว้ก่อนเรื่องสิ่งมอมเมาฉันก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าเพื่อน ๆ หรอกนะ
ติ๊ง!
ฉันเปิดอ่านข้อความที่ถูกส่งมาจากเพื่อนสนิท
