บทที่ ๒
ภาพเบื้องหน้าเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังจดจ่อกับหน้าจอมือถือรุ่นหรูอยู่ริมโขดหิน รูปร่างแบบนั้น ใบหน้าแบบนั้น ฉันมั่นใจว่าไม่ใช่เพื่อนคนใดคนหนึ่งแน่นอน ถึงแม้จะมองไม่เห็นใบหน้าตรง ๆ ก็เถอะ
และไม่รู้ว่าผีสางตนไหนเข้าสิงฉันกำลังพยายามจ้องมองว่าผู้ชายคนนั้นกำลังทำอะไร จนสายตามองไปเห็นบนหน้าจอก็ทำให้ฉันเข้าใจได้อย่างทันที มือของเขาขยับไปมาอยู่ตรงส่วนเป้ากางเกง ซึ่งไม่ต้องเดาเลยว่ากำลังทำอะไร และที่ฉันก็ไม่เข้าใจคือทำไมฉันถึงจ้องมองการกระทำนั้นไม่หยุด ราวกับคนโรคจิตที่ชอบแอบมองอย่างไรอย่างนั้น
.
“ไม่รู้หรอว่าการแอบมองคนอื่นมันไม่ดีนะ”
ฉันสะดุ้งตัวโยนทันทีเมื่อมีเสียงทุ้มนุ่มดังขึ้นข้างหู ฉันผงะตกใจอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะมองเห็นใบหน้าคนที่ยืนอยู่ข้างฉันอย่างเต็มตา ใบหน้าของเขาจัดได้ว่าหล่อเหลาดั่งดาราเกาหลี ถัดไปเล็กน้อยมีผู้ชายรุ่นราวคราวเดียวกันอีกหนึ่งคนที่ยืนแจกยิ้มอยู่
ตอนนี้ฉันไ
