“อากานต์”
“ชอบจังเวลานดาเรียกอาแบบนี้”
“อื้ม...” เสียงครางที่หลุดออกมาคือความเสียวซ่านและความยินยอมพร้อมใจของเธอเอง นวินดาหน้าแดงลามไปถึงใบหูเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ได้รังเกียจสัมผัสอันแสนวาบหวามนี้เลยแม้แต่น้อย
“เขาบอกว่าดวงตาคือหน้าต่างของดวงใจ งั้นอาขอถามตรงๆ แอบรักอามานานหรือยัง” ประโยคคำถามของเขาทำเอาเธอเบิกตากว้างใบหน้าแดงก่ำหนักเข้าไปอีก เขาจะมาถามอะไรเธอตอนนี้กันเล่า นี่มันเป็นช่วงที่กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มไม่ใช่เหรอ
“อะ... อากานต์ไปรู้อะไรมาคะ”
“เมื่อหลายวันก่อนเลขาของอาที่ชื่อนวินดาทำสมุดบันทึกตกเอาไว้ อากำลังจะเอาไปคืน อ๊า...” กรกานต์ร้องครางเมื่อผนังอ่อนนุ่มของเธอบีบรัดท่อนกายของเขาซึ่งอาจจะเกิดความตื่นเต้นเต็มแรง
“ตะ... ตกที่ไหนคะ” เอ่ยถามออกไปด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก นวินดากัดปากตัวเอง รู้สึกขัดเขินไปหมด
“ในห้องทำงานของอาครับ ตอนแรกจะเอาไปคืนแต่หน้าที่เปิดอยู่มันบันทึกเรื่อ
