“ แม่ผัวอะไรกันราชย์ ทำไมพูดไม่รู้ที่ต่ำที่สูงกับคุณหนูแบบนั้น ขอโทษคุณเดี๋ยวนี้ ”
“ ไม่ค่ะ พราวด์สิคะต้องเป็นฝ่ายขอโทษ ” เธอว่าพลางนั่งลงกับพื้นแล้วยกมือขึ้นไหว้ นางเรียมทรุดลงนั่งตาม
“ ขอโทษที่หยาบคายกับคุณน้า เอ๊ย คุณแม่นะคะ ” นางรีบเอื้อมมือมารับไหว้คุณหนู พลางเงยหน้ามองลูกชายอีกครั้ง เขายิ้มก่อนเฉลย
“ ผมกับคุณหนูได้กันแล้วเมื่อคืนนี้ ”
“ ราชย์ ! ” นางเรียมเรียกชื่อลูกอย่างตกใจแล้วลุกขึ้นไปฟาดเขาพัลวันในทุกที่ที่เอื้อมตีถึง พราวด์พธูรีบลุกขึ้นเอาตัวไปขวางไว้
“ ทำไมแกทำแบบนี้ แม่บอกแกแล้วใช่ไหมว่าให้รู้จักบุญจักคุณ เสี่ยชุบเลี้ยงเรา ดูแลเราเป็นอย่างดี ทำไมแกทำกับเสี่ย กับลูกเสี่ยแบบนี้ ทำไมแกขืนใจคุณหนู ทำไม้ ! ”
“ แม่เรียมคะ ฟังพราวด์ก่อนนะคะ ราชย์ไม่ได้ขืนใจพราวด์เต็มใจค่ะ ” นางชะงักก่อนจะทวนคำอย่างไม่เชื่อหู
“ อ
