“ภาสมีแฟนแล้วงั้นเหรอ ว้า...เสียดายจังเลยนะงั้น...อาฝากน้องไปด้วยนะ อลิศก็อย่าไปทำให้พี่เขาเสียเวลาล่ะ รีบไป เถอะ”
“พ่อคะ….แบบนี้ทุกทีเลยอลิศโตแล้วนะคะ”
“หึ”
เธอได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอของคุณหมอปากร้ายใจโหดข้าง ๆ นั้นแต่เธอแสร้งทำเป็นไม่ได้ยินเมื่อเขาหันมาบอกลาพ่อของเธอและเดินมาลากกระเป๋าใบใหญ่ของเธอออกไปที่หน้าห้อง
“ถ้าอย่างนั้นขอตัวก่อนนะครับคุณอา”
“อืม ๆ รีบไปเถอะ เออจริงสิอลิศถ้าจัดของไม่เสร็จก็ไม่ต้องมานานเป็นเพื่อนพ่อนะ มีแกอยู่ด้วยแล้วพ่อกลัวไม่ได้นอน แกกลับไปจัดการห้องของแกก่อนเถอะนะ…ไว้มาพรุ่งนี้ก็แล้วกัน”
“พ่อ…ทำไมเป็นแบบนี้อีกแล้วล่ะคะ ห้องของอลิศไม่ได้รกขนาดนั้น”
“แต่แกทิ้งไปตั้งสองเดือน รีบ ๆ กลับไปฉันจะได้พักผ่อนเสียที ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวคืนนี้ให้ตาถนอมมานอนเป็นเพื่อนเอง รีบไป ๆ ไป ๆๆ อาฝากน้องด้วยนะภาส”
หมอภาสใช้มือขยับแว่นตาเล็กน้อยและซ่อนรอยยิ้มเอาไว้ด้านหลังเมื่อหัน
