“ไปกินข้าวได้แล้ว”
อลิศไม่เถียงเขากลับไปสักคำ เธอรู้ว่าเขาไม่ได้แค่ขู่เธอเพราะเธอสัมผัสมาแล้วจากเหตุการณ์บนเตียงเมื่อครู่นี้ที่แทบจะเอาชีวิตไม่รอด เมื่อเขายกข้าวมาให้และสั่งให้เธอกินทันที อลิศแทบจะไม่ได้พูดอะไรกับเขาอีกจนกินเสร็จ
“อิ่มแล้วเหรอ ดื่มน้ำผลไม้จะได้สดชื่น”
“ขอบคุณ….ค่ะ”
เธอต้องลากหางเสียงและพูดดี ๆ เพราะคนตรงหน้าเริ่มมองส่งสายตาดุให้เธออีกครั้ง เมื่อกินเสร็จแล้วเธอเป็นคนเก็บทุกอย่างเอาไปทิ้งและเขาก็ล้างจานที่เหลือ
“เอาล่ะ ได้เวลานั่งคุยกันแล้วมานั่งที่ห้องนั่งเล่นก่อนสิ”
เขาพาเธอมานั่งโซฟาที่ปกติหลังจากกินข้าวเสร็จและไม่ได้ไปไหนก่อนหน้านั้นอลิศจะใช้เวลาบนโซฟาตัวนี้ดูทีวีและคุยกับเขาเรื่องอื่น ๆ จนถึงเวลาเข้านอน
วันนี้เขาให้เธอนั่งที่โซฟา เขานั่งอยู่ที่พื้น และเขาทำแบบนี้ทุกครั้งที่จะพูดกับเธอเมื่อเขารู้ตัวว่าทำผิดกับเธอแม้ว่าจะเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ แค่ไหนก็ตาม
“ก่อนอื
