อลิศเงยหน้าขึ้มามองเขาแต่เขาดึงเธอเข้าไปกอดจนแน่น เธอเริ่มหายใจไม่ออกและไม่รู้ว่าตอนนี้หมอภาสคิดอะไรอยู่ แต่เธอคงจะหายใจไม่ออกจนตายเสียก่อนถ้าเขาไม่ปล่อย
“หมอคะ…อลิศหายใจไม่ออก”
“ผมไม่ยอมหรอกนะ ให้ลงโทษผมยังไงผมก็รับได้ทั้งหมดแต่อย่างเดียวที่จะไม่มีวันยอมรับคือคุณจะเลิกกับผม เข้าใจไหมอลิศ”
“หมอคะ ปล่อยก่อนค่ะอลิศหายใจไม่ออกแล้ว”
เขาแค่คลายมือออกและหันมามองเธอที่นั่งหอบเพราะหายใจไม่ทันอยู่ข้าง ๆ เธอหันมาและใช้มือจับหน้าเขาเอาไว้
“ทำไมหมอถึง…ไม่ยอมปล่อยมือล่ะคะ อย่างคุณหมอ…หาคนที่เหมาะสมมากกว่าอลิศได้เยอะแยะ”
“ก็เพราะผมไม่ได้ต้องการน่ะสิ ผมต้องการคุณ ผม…คุณไม่เคยรู้เลยสินะว่าผมชอบคุณมานานเท่าไหร่แล้ว”
“อะไรนะคะ นี่คุณ….”
อลิศถึงกับตกใจและตกใจมากเพราะไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้หลุดออกมาจากปากเขา จะเป็นไปได้ยังไงก็ในเมื่อเขาและเธอพึ่งจะเคยเจอกันที่โรงพยาบาล ไม่สิ…..ไม่ใช่…
“หมอคะ…แต่ว่าตอน
