“หมอคะ ทำไมคุณถึง…ได้พูดเรื่องแบบนี้ออกมาได้หน้าตาเฉยแบบนี้ล่ะคะ ไม่รู้จักอายบ้างเลย”
“มาถึงขนาดนี้แล้ว คุณจะให้ผมอายอีกเหรอ”
“แต่อลิศอาย!!”
“ว่าแต่…คุณปิดเทอมถึงเมื่อไหร่ล่ะ แล้วเรียนจบแล้วคิดจะทำอะไรต่อ”
“ยังไม่ได้คิดเลยค่ะ ทำไมคะ”
“ก็…ผมก็จะต้องเตรียมตัวยกสินสอดไปสู่ขอหมั้นหมายจับจองเอาไว้ก่อนน่ะสิ คุณจะให้ผมรออะไรล่ะ”
“นี่คุณจะบ้าเหรอคะมาพูดเรื่องแบบนี้ เร็วเกินไปแล้วค่ะ”
“จะให้เกิดเหตุการณ์อื่นซ้ำ ๆ แบบครั้งก่อนผมคงทนไม่ไหวหรอกนะ ไม่ผมก็คุณคงเป็นบ้าเข้าสักวัน”
“ทำไมคะ คุณหมอคิดอยากจะลาออกจากโรงพยาบาลเหรอคะ”
“อืม ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่คิดนะ ที่จริงผมอยากเปิดคลีนิกเล็ก ๆ มากกว่า พอมาคิดถึงเรื่องเวลาส่วนตัวที่หายไปแล้ว ผมว่ามันไม่ค่อยคุ้มค่าสักเท่าไหร่ คุณคิดดูสิแค่ผมเจอคนไข้อย่างเพื่อนคุณเข้าไปสักสองคนผมคงเป็นโรคประสาทตายก่อนแน่ ๆ พอมีคุณอยู่ด้วยแบบนี้ผมก็เลยเริ่มคิดอยากวางแผนเรื่องอ
