หมอภาสไม่ได้ตอบเธอเพียงแค่ยิ้มเย็น ๆ ส่งมาให้เท่านั้นและหันไปแจ้งผลตรวจของพ่อเธอต่อ
“ผลตรวจปกตินะครับพรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วครับ”
“โอ้ ดีใจจริง ๆ เลยไม่ต้องนอนโรงพยาบาล”
“พ่อห้ามไปตีกอล์ฟอีกนะคะ ไม่ต้องถามหมอด้วยว่าอีกนานไหมถ้าไม่ไปที่สนามก็ห้าม กลับไปจะเก็บทิ้งให้หมดเลยคอยดู”
“แกก็เบา ๆ บ้างอย่าพูดดังขนาดนั้นเป็นอะไรต้องโวยวายตลอดแบบนี้”
“นั่นสิอลิศ คุณพิชิตท่านรู้ตัวอยู่หรอกน่าเราน่ะเป็นห่วงเกินไป เอาเวลาไปอ่านหนังสือสอบเทอมสุดท้ายเถอะ”
“โอ๊ยพี่อรรถ ก็บอกว่า..อย่าขยี้ผม”
“อะแฮ่ม!!”
เสียงกระแอมของหมอภาสทำให้ทั้งห้องเงียบลงไปและอลิศก็รีบเดินออกมาห่างอรรถทันทีแต่อรรถดูเหมือนจะยังไม่รู้ตัว เขายังส่ายหน้ายิ้มให้กับเธอแต่อลิศกลับเริ่มรู้สึกกลัวจนไม่กล้ามองหน้าหมอภาสแล้ว
“ถ้าอย่างนั้นคืนนี้นอนพักอีกสักคืนจนกว่าน้ำเกลือจะหมดอีกกระปุกนะครับผมสั่งพยาบาลเอาไว้แล้ว ส่วนแผลที่หน้าผา
