ครูสอนว่ายน้ำทำหนูเสียคน 2 : ปลอบลูกศิษย์ข้างสระ (2) NC+++
1130 คำ
หลายวันต่อมา
หลังจากที่ต้นหอมเริ่มฝึกกลั้นหายใจในน้ำและเริ่มคุ้นชินกับมันโดยไม่มีอาการหวาดผวาเหมือนรอบก่อน กันต์จึงให้เธอฝึกขั้นต่อไปด้วยการลอยตัวบนผิวน้ำด้วยการนอนคว่ำและจับขอบสระเอาไว้ โดยมีเขาคอยประคองเธออยู่ในสระด้วยกันเพื่อความปลอดภัย
“เป็นยังไง พอได้หรือเปล่าหนูต้นหอม?”
เสียงทุ้มเอ่ยถามเด็กสาวหลังจากที่ฝึกลอยตัวช่วงแรกเสร็จ และกำลังนั่งพักกันอยู่บนเก้าอี้หวายข้างสระ
“ค่ะครูกัน...สนุกดีค่ะ ไม่ได้กลัวเหมือนช่วงแรกๆ แล้ว” ต้นหอมพยักหน้ารับด้วยรอยยิ้ม รู้สึกดีไม่น้อยเลยที่เอาชนะความกลัวในใจได้ส่วนหนึ่งแล้ว
หลังจากจูบกับเขาในวันนั้น ตลอดการฝึกหลายวันที่ผ่านมาก็เต็มไปด้วยความเก้อเขิน แต่ก็ไม่ได้อึดอัดเลยสักนิด ต้นหอมพบว่าเธอรอคอยที่จะเจอเขาในทุกๆ วัน เวลาได้ฝึกกับเขา ตอนที่เนื้อตัวสัมผัสกันก็รู้สึกวูบวาบทุกครั้ง แล้วก็แอบเก็บเอาไปจินตนาการตอนช่วยตัวเองก่อนนอนทุกคืน
ทางฝั่งของครูหนุ่มเองก็ไม่ต่างกันนัก ทุกครั้งที่ต้องมาสอนลูกศิษย์คนสวย จิตใจเขาแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เอาแต่จ้องริมฝีปากอวบอิ่ม หน้าอกใหญ่เกินตัว และบั้นท้ายอวบอัดของเธอตลอดการสอนจนแข็งไปหมด แต่แม้จะมีอารมณ์แค่ไหน เขาก็พยายามห้ามใจเอาไว้สุดความสามารถ ถ้าวันไหนไม่ไหวจริงๆ เขาก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำแล้วแอบช่วยตัวเองช่วงพักเพื่อคลายความต้องการที่เพิ่มพูนขึ้นทุกวัน
“ถ้างั้นวันนี้ครูจะเปลี่ยนให้ลอยตัวท่าหงายกลางสระ หนูคิดว่าไหวหรือเปล่า?” เขาถามด้วยท่าทีสบายๆ เพราะเธอเป็นเด็กหัวไว สอนอะไรนิดหน่อยก็ทำเป็นในเวลารวดเร็วจนเขาทึ่ง
“อ่า...ครูจะช่วยพยุงหรือเปล่าคะ?”
“ครูก็ต้องคอยพยุงและคอยดูแลหนูอยู่แล้วสิ”
มุมปากหยักยกขึ้นเป็นรอยยิ้ม ก่อนจะเอื้อมแขนออกไปลูบผมเธอเบาๆ อย่างนึกเอ็นดู
“ถ้างั้นก็ได้ค่ะ เรามาฝึกขั้นต่อไปกัน!” ต้นหอมยิ้มสดใสจนคนแก่กว่าใจสั่นไปหมด
อดทนไว้ไอ้กันต์...
นี่ลูกศิษย์มึงนะ
“อะ เอางั้นเหรอ เริ่มตอนนี้เลยดีไหม ช่วงเย็นแบบนี้ เวลาฝึกท่าลอยตัวท่านอนหงายจะได้ไม่แสบตา”
“ค่ะครู หนูพร้อมแล้วค่ะ” เธอทำท่ายกกำปั้นขึ้นฮึดสู้ กันต์เห็นแล้วก็หลุดยิ้มออกมา จากนั้นทั้งคู่ก็ค่อยๆ ลงไปในสระอีกครั้ง แล้วกันต์ก็ช่วยเธอให้ลอยตัวท่านอนหงายในน้ำโดยมีเขาคอยพยุงอยู่อย่างใกล้ชิด
“อ๊ะ! คะ ครูคะ...”
เสียงหวานร้องอย่างตกใจเมื่อมือหนาของเขาที่ปกติประคองอยู่ช่วงกลางหลังและต้นขาเคลื่อนมาที่ก้นอวบอัดของเธอ
“ขะ ขอโทษ ครูไม่ได้ตั้งใจ” ก่อนหน้านี้มัวแต่มองหน้าอกเด่นหราของเธอเพลินเลยสติหลุดไปชั่วขณะ
ตั้งสติหน่อยสิวะไอ้กันต์!
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ” ต้นหอมพยายามโฟกัสกับการฝึก แม้จะรู้สึกวูบวาบไปทั้งตัวเวลาที่เขาสัมผัสก็ตามที
“เก่งมาก...แบบนั้นแหละ”
เสียงทุ้มเอ่ยชมไม่ขาดปากกับทักษะการลอยตัวในน้ำของเด็กสาว
“เดี๋ยวครูจะค่อยๆ ปล่อยมือออกนะ หนูต้องพยายามลอยตัวด้วยตัวเองแล้ว”
“อึก...ครูคะ”
“ไม่ต้องกลัว ครูดูอยู่ตรงนี้ตลอด”
“เอางั้นก็ได้ค่ะ...” ต้นหอมกลืนน้ำลายลงคออย่างประหม่าเล็กน้อย เพราะก่อนหน้านี้มีเขาคอยพยุงอยู่เป็นระยะ แต่ถ้าจะทำเองโดยไม่พึ่งเขา ก็ไม่รู้ว่าจะทำได้ดีอย่างที่อีกฝ่ายชมหรือเปล่า
“เอาล่ะนะ...”
“คะ ครูกันต์คะ อึก! ช่วยหนูด้วย!” จังหวะที่เขาปล่อยมือออกไป ความหวาดกลัวก็คืบคลานเข้ามาอีกครั้ง เธอจึงเสียการทรงตัวแล้วตะเกียกตะกายในน้ำ ร่างหนาจึงรีบเข้ามาประคองเธอเอาไว้แล้วอุ้มขึ้นในท่าลิงอุ้มแตง ด้วยความสูงร้อยเก้าสิบสองเซ็นของเขา จึงสามารถอุ้มเธอเดินในสระอย่างง่ายดาย ก่อนจะวางเธอลงตรงขั้นบันไดทางขึ้นสระน้ำอย่างระมัดระวัง
“แค่กๆๆๆ”
“ต้นหอม หนูโอเคไหม?” เขาถามอย่างเป็นห่วง
“อะ โอเคค่ะ เมื่อกี้หนูแค่กลัวนิดหน่อย”
“ไม่เป็นไรๆ แค่นี้ก็เก่งมากแล้ว” กันต์ปลอบใจลูกศิษย์ตัวน้อย แล้วดึงเธอเข้ามากอดพร้อมกับลูบแผ่นหลังบางอย่างอ่อนโยน
“คะ คุณครูคะ...”
เวลาผ่านไปสักพักเสียงหวานก็ดังขึ้นข้างหู
“หืม...รู้สึกดีขึ้นแล้วใช่ไหม?”
“เอ่อ ค่ะ...” เธอค่อยๆ ผละออกจากอ้อมกอดของเขาอย่างเอียงอาย
เพราะกอดเมื่อครู่ทำให้เธอรู้สึกสงบลงอย่างรวดเร็ว แต่กลับมีความรู้สึกเสียวซ่านกลางหว่างขาเข้ามาแทน เพราะตอนที่กอดกันท่อนเนื้อแข็งๆ มันเสียดสีอยู่ตรงกลางหว่างขาอย่างไม่ตั้งใจ
อูยย...มันแข็งมากๆ เลย
“วันนี้แค่นี้ก่อนแล้วกันนะ พรุ่งนี้ค่อยฝึกลอยตัวใหม่ก็ได้”
“เอางั้นก็ได้ค่ะ...คุณครูช่วยอุ้มหนูได้ไหมคะ หนูไม่มีแรงเลย” ต้นหอมเงยหน้ามองเขาอย่างออดอ้อน เพราะเหตุการณ์เมื่อครู่ทำให้เธออ่อนล้ามากจริงๆ
“ได้สิ เดี๋ยวครูช่วยนะ”
ว่าแล้วเขาก็อุ้มร่างเย้ายวนขึ้นจากสระน้ำด้วยความระมัดระวังทุกฝีก้าว แล้วค่อยๆ วางเธอลงบนเก้าอี้ผ้าใบอย่างทะนุถนอม
ฟึ่บ!
“ดะ เดี๋ยวค่ะ”
เธอดึงแขนเขาไว้ด้วยความลังเล
“หืม มีอะไรหรือเปล่า?”
“ครูช่วย...ปลอบหนูเหมือนวันนั้นได้ไหมคะ?”
เด็กสาวถามเสียงเบา ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตากับเขาตรงๆ ด้วยซ้ำ
“หมายถึง...วันแรกที่เราเจอกันน่ะเหรอ?” กันต์กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
หรือเธอจะหมายถึงตอนที่เราสองคนจูบกัน?
“ชะ ใช่ค่ะ...มันทำให้หนูหายกลัวได้เยอะเลย ครูช่วยทำมันอีกครั้งได้ไหมคะ?” ครั้งนี้เธอเงยหน้าถามด้วยสีหน้าออดอ้อน และแน่นอนว่าคนที่อดทนอดกลั้นมาตลอดหลายวันก็ไม่สามารถควบคุมความต้องการของตนได้อีกต่อไป
จ๊วบบ
“อื้อออ~”
“อืมม หนูต้นหอม อ่าส์...หวานเหลือเกิน”
เสียงทุ้มครางต่ำในลำคออย่างหลงใหล เขาบดขยี้ริมฝีปากอวบอิ่มอย่างโหยหาและคลั่งไคล้ มือข้างหนึ่งประคองใบหน้าเธอเอาไว้ ขณะที่มืออีกข้างก็เคลื่อนไปที่หน้าอกใหญ่แล้วบีบเคล้นผ่านชุดว่ายน้ำเปียกชุ่มอย่างมีอารมณ์
“อูยย ครูกันต์ขา~”
- ผู้เขียน
