ครูสอนว่ายน้ำทำหนูเสียคน 2 : ปลอบลูกศิษย์ข้างสระ (1)
996 คำ
“หนูต้องทำยังไงต่อคะ?”
“เอ่อ...ทีนี้ก็หายใจเข้าลึกๆ แล้วก้มหน้าลงไปในน้ำ จากนั้นนับหนึ่งถึงสิบแล้วค่อยๆ ปล่อยลมออกมาจนหมด จากนั้นก็...” เขาอธิบายช้าๆ อย่างใจเย็น พยายามไม่โฟกัสที่ก้นน่าบีบนั่นแล้วตั้งใจสอนลูกศิษย์ตัวน้อยด้วยสีหน้านิ่งขรึม แต่ข้างล่างกลับแข็งจนดันเป้ากางเกงออกมาเป็นลำอย่างห้ามไม่ได้
“อึก...” นัยน์ตากลมโตไหวระริกอย่างเป็นกังวลเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ทำตามที่เขาบอก แม้ในใจจะเต้นกระหน่ำอย่างหนักเพราะความหวาดกลัวก็ตาม
“เยี่ยม เดี๋ยวครูช่วยนับให้ สิบ เก้า แปด...” กันต์ย่อตัวลง สังเกตการฝึกของเด็กสาวอย่างตั้งใจ
“อึก! อ่อก แค่กๆๆๆ” นับได้ไม่เท่าไหร่ ต้นหอมก็ทนไม่ไหว เผลอกลืนน้ำเข้าไปแล้วสำลักจนหน้าดำหน้าแดง พยายามเงยหน้าขึ้นจากน้ำแล้วขยับหนี ขณะที่ครูกันต์ก็เข้ามาประคองช่วยเธอนั่งแล้วลูบหลังให้อย่างเป็นห่วง
“นะ หนูไม่ไหว...อึก แค่กๆๆ”
เธอยังคงสำลักออกมาไม่หยุดจนเจ็บคอไปหมด
“ไม่เป็นไรนะ...ค่อยๆ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วผ่อนออกมาช้าๆ”
“ฮึก...นะ หนูกลัว” ความหวาดกลัวถาโถมเข้ามาอีกครั้งจนขอบตาแดงระเรื่อ สุดท้ายก็ทนไม่ไหว โผเข้าไปกอดร่างหนาของครูเอาไว้แน่นแล้วร้องไห้สะอึกสะอื้นจนเขาทำตัวไม่ถูก
“ฮืออ...หนูไม่อยากเรียนแล้ว”
“เอ่อ จะ ใจเย็นๆ นะหนูต้นหอม” กันต์รู้สึกมือไม้เก้งก้างไปหมด แต่เมื่อสัมผัสได้ว่าร่างบางสั่นสะท้านด้วยความกลัว เขาก็กอดเธอเอาไว้หลวมๆ แล้วลูบแผ่นหลังบางอย่างปลอบประโลม
ในเวลาแบบนี้เขาไม่ควรจะคิดอกุศลกับเธอเลย แต่เต้าใหญ่นุ่มนิ่มที่กำลังบดเบียดอยู่ผิวกายของเขา มันทำให้รู้สึกร้อนวูบวาบไปหมด ยิ่งเธอกอดเขาแน่นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งมีอารมณ์จนแทบควบคุมตัวเองไม่ไหว ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอข่มใจครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างแสนทรมาน
กระทั่งต้นหอมร้องไห้จนพอใจ และเริ่มรู้สึกดีขึ้น เธอจึงผละออกจากอ้อมแขนแกร่งช้าๆ
“ฮึก...ขอบคุณนะคะที่ช่วยปลอบหนู”
เด็กสาวเงยหน้าขึ้นสบตากับขา ขอบตาทั้งสองของเธอแดงระเรื่อ ผิวแก้มและริมฝีปากก็อมชมพูอวบอิ่มน่าฟัด แม้จะมีคราบน้ำตาอาบเต็มหน้า ทว่าก็ไม่อาจปกปิดความสวยและน่ารักของเธอได้เลย
“ไม่เป็นไร...ถ้าหนูไม่พร้อม เราหยุดแค่นี้ก่อน แล้วค่อยเริ่มเรียนวันหลังก็ได้” กันต์เอ่ยเสียงนุ่ม ก่อนจะยื่นมือออกไปเกลี่ยน้ำตาให้ลูกศิษย์ขี้แยอย่างอ่อนโยน
ช่วงเวลาที่สบตากันนั้น เหมือนเกิดแรงดึงดูดบางอย่างระหว่างคนทั้งสอง ใบหน้าคมสันค่อยๆ เคลื่อนเข้ามาหาเธอช้าๆ จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นของกันและกัน จังหวะนั้นต้นหอมลืมความหวาดกลัวไปจนหมด เหลือไว้เพียงเสียงหัวใจเต้นกระหน่ำในอกข้างซ้ายๆ เธอค่อยๆ หลับตาลง รอดูว่าเขาจะทำยังไงต่อไป และเพียงเสี้ยววิ ริมฝีปากหยักก็ทาบทับลงมา ก่อนจะบดขยี้กลีบปากอ่อนนุ่มอย่างหนักหน่วงจนเธอร้องเสียงหลงด้วยความรู้สึกแปลกประหลาดที่ไม่เคยพานพบมาก่อน
“อึก อื้อออ~”
“อืมม หนูต้นหอม...” กันต์ครางเสียงต่ำในลำคออย่างมีอารมณ์ มือหนาสอดเข้าไปใต้ท้ายทอยแล้วดึงเข้าหาตัว ก่อนจะแทรกลิ้นเข้าไปด้านในแล้วตวัดเลียเกี่ยวพันกับลิ้นนุ่มของคนในอ้อมกอดอย่างตะกละตะกลาม เพิ่มความลุ่มลึกในการจูบมากกว่าเดิม
“อื้อออ...ครูขา~”
เสียงหวานครางแผ่วเมื่อมืออีกข้างของเขายกขึ้นบีบเคล้นเต้าใหญ่ของเธอไม่หยุด ขณะที่รสจูบก็ร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ จนหายใจแทบไม่ทัน
ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนสมองขาวโพลนไปหมด ทำได้เพียงยกแขนขึ้นคล้องคอเขาเอาไว้แล้วจูบตอบกลับไปอย่างเงอะงะตามประสาคนไม่เคย
“ฮืมม เด็กดีของครู หนูหวานมากเลย” เขาจูบไปชมเธอไป มือไม้เริ่มบีบเคล้นเต้าใหญ่แรงขึ้นเรื่อยๆ จนต้นหอมกางเกงในเปียกชุ่มอย่างมีอารมณ์
“อื้ออ ครูกันต์ขา~”
กระทั่งมือของเขาเริ่มเลื้อยลงมาด้านล่าง ต้นหอมถึงได้สติขึ้นมา
“อ๊ะ...ยะ อย่าค่ะครูกันต์” เธอร้องเสียงหลงก่อนจะดึงมือเขาไว้แล้วผละจูบออกอย่างตกใจ
“อ่าส์...ครูขอโทษ” กันต์เองก็เพิ่งจะได้สติว่าตนเองทำอะไรลงไป เขามองเด็กสาวด้วยสายตาร้อนแรงและรู้สึกผิดในเวลาเดียวกัน
ให้ตายสิ...สอนลูกศิษย์มาตั้งหลายคน แต่นี่เป็นครั้งแรกเลยที่เขากลายร่างเป็นตาแก่มากตัณหาที่ควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้แบบนี้
“มะ ไม่เป็นไรค่ะ”
ต้นหอมก้มหน้าต่ำอย่างขวยเขิน ความรู้สึกวูบวาบและรสจูบแสนดิบเถื่อนเมื่อครู่ยังคงทำเอาใจเต้นไม่หาย
ยิ่งบังเอิญมองไปยังกลางลำตัวของเขาที่มันแข็งนูนดันกางเกงว่ายน้ำออกมา แก้มใสก็ยิ่งแดงระเรื่ออย่างหนักจนลามไปถึงหูอย่างเขินอาย
“ครูขอโทษหนูอีกครั้งนะ วันนี้พอแค่นี้ก่อนแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยกลับมาเรียนกันใหม่” เขาพยายามตั้งสติ ยันตัวลุกขึ้นแล้วพยุงร่างเย้ายวนของเด็กสาวขึ้นอย่างระมัดระวัง
“...เอางั้นก็ได้ค่ะ”
เด็กสาวพยักหน้ารับรู้ คุยกันต่ออีกเพียงชั่วครู่ ครูกันต์ก็ขอตัวกลับไปก่อน และคืนนั้นก็เป็นครั้งแรกเลยที่ต้นหอมนอนกระสับกระส่ายอย่างทนไม่ไหว สุดท้ายก็แอบเปิดหนังเอวีดูในมือถือแล้วจินตนาการถึงคุณครูใจดีของเธอจนเสร็จสมถึงนอนหลับได้
- ผู้เขียน
