ตอนนี้ปาลิดาเริ่มรับรู้ถึงความผิดปกติของความเร็วรถที่เพิ่มมากขึ้น พร้อมกันนั้นหญิงสาวมองเห็นความเคร่งเครียดที่มีอยู่บนใบหน้าบอดี้การ์ดหนุ่มของเธอ หญิงสาวจึงเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
“นนท์เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า?”
“คุณเจนครับ ตอนนี้มีรถกำลังตามเราอยู่ครับ” ธนนท์เอ่ยขึ้นมาด้วยความเครียด
“เดี๋ยวฉันจะโทรแจ้งตำรวจ แล้วนายรีบขับออกไปจากแถวนี้ให้เร็วที่สุด” ปาลิดาออกคำสั่งด้วยความเครียดไม่ต่างจากธนนท์ แต่เธอก็ต้องตั้งสติให้ได้ไม่ว่าจะหวาดกลัวมากเพียงใดก็ตาม
หญิงสาวรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อกดโทรออก แต่น่าแปลกมากเมื่อโทรศัพท์มือถือของเธอกลับไม่มีสัญญาณ ตอนนี้ปาลิดาเริ่มวิตกกังวลเป็นอย่างมาก
“นนท์ส่งโทรศัพท์ของเธอมาให้ฉันหน่อย” ปาลิดาเริ่มรู้สึกตกใจมากขึ้น ธนนท์เมื่อได้รับคำสั่งจากผู้เป็นนาย เขารีบหยิบโทรศัพท์มือถือส่งให้ปาลิดาทันที หญิงสาวรับโทรศัพท์จากมือธนนท์ ก่อนที่จะกดโทรหาเบอร์หนึ่งเก้าหนึ่ง แต่โทรศัพท์มือถือของธนนท์ก็ไม่มีสัญญาณเช่นกัน
“ให้ตายเถอะนนท์ ใครมันเล่นตลกกับฉัน” ปาลิดาเอ่ยด้วยความรู้สึกหวาดกลัวปนหัวเสีย
“เดี๋ยวผมจะรีบหาสถานีตำรวจที่ใกล้ที่สุดนะครับ คุณเจนไม่ต้องกังวลครับ” ธนนท์เอ่ยปลอบใจผู้เป็นนาย ทั้งที่เขาก็รู้สึกว่าสถานการณ์เริ่มควบคุมยากมากขึ้นทุกที
“เร่งความเร็วขึ้นอีกพวกมันจะตามทันเราแล้ว” ปาลิดาเอ่ยด้วยความรู้สึกหวาดกลัว ตอนนี้หญิงสาวเริ่มเก็บอาการไม่อยู่
“ครับคุณเจน” ธนนท์รีบเหยียบคันเร่งตามที่เจ้านายสั่งทันที แต่ยิ่งเหยียบเท่าไหร่ ก็ยิ่งเหมือนกับว่าเขาไม่ได้ทำอะไรเลย เพราะเจ้ารถคันนั้นยังคงแล่นตามด้วยความเร็วที่ใกล้เคียงกัน ตอนนี้สถานการณ์ของทั้งคู่กำลังย่ำแย่เป็นอย่างมาก ธนนท์เริ่มวิตกกังวล เขากลัวว่าทั้งเขาและปาลิดาจะหนีไม่พ้นจากการคุกคามครั้งนี้
“นนท์เร็วกว่านี้อีกได้มั้ย” ปาลิดาเอ่ยเสียงสั่น ตอนนี้ไม่เหลือมาดนักธุรกิจที่เคยเย่อหยิ่งแล้ว เหลือเพียงผู้หญิงธรรมดาที่กำลังรู้สึกหวาดกลัวเหลือเกิน
“เร็วที่สุดแล้วครับคุณเจน แต่ข้างหน้ามีบ้านหลังใหญ่อยู่ คุณเจนรีบลงไปขอความช่วยเหลือเขานะครับ” ธนนท์กล่าวพร้อมกับหักรถเข้าไปจอดทันที เขาเกือบจะพุ่งชนที่กำแพงใหญ่ของคฤหาสน์แห่งนี้ แต่ในที่สุดเขาก็สามารถประคองรถจอดที่หน้าประตูได้สำเร็จ