ตอนที่ 12 เรื่องบังเอิญ
1529 คำ
เอมลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเรียบง่ายด้วยกระโปรงสีขาวยาวพริ้วจนเกือบปิดข้อเท้า เข้ากันด้วยเสื้อสีขาวเปิดไหล่ กว้างเล็กน้อยบริเวณลำคออวดสร้อยเส้นเล็กๆ เก๋ไก๋ที่เจ้าของหัวใจเป็นคนซื้อให้
เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนนุ่มยาวสลวยถึงกลางหลังมัดรวบเบาๆ ให้เข้ากับการแต่งหน้าโทนสวยหวาน แค่นั้นก็พร้อมออกไปทานข้าวแล้ว
เอมยิ้มทักทายทุกคนรอบข้างอย่างเป็นกันเอง มื้อเช้าวันนี้ขอทานง่ายๆ ด้วยข้าวต้มปลาร้อนๆ เลือกนั่งโต๊ะมุมสุดที่เห็นวิวภูเขาก่อนจะมีเด็กน้อยตาใสเดินเตาะแตะเข้ามาทักทาย
“พี่คนสวยขา ช่วยหยิบน้ำส้มให้หนูหน่อยได้ไหมคะ” เอมยิ้มให้เด็กตาใส ช่างพูดช่างคุยเหลือเกิน ตัวเล็กแค่นี้เอง
“ได้สิคะ อยากกินน้ำส้มใช่ไหมคะ”
“ใช่ค่ะ แต่หนูหยิบไม่ถึง”
“งั้นเดี๋ยวพี่เอมช่วยเองค่ะ ว่าแต่หนูมากับใครเหรอคะ” เอมขยับตัวลงต่ำเพื่อถามคนตัวเล็กที่เลือกเธอ ทั้งที่คนที่อยู่ในห้องอาหารก็มีเยอะแยะ
“มากับคูมแม่ค่ะ แต่คูมแม่มีน้อง” คนตัวเล็กยิ้มอวดฟันซี่เล็กๆ มือป้อมๆ ชี้ไปอีกด้านที่เป็นห้องน้ำส่งผลให้เอมกวาดสายตามองรอบๆ เห็นโต๊ะที่อยู่ใกล้กับโต๊ะที่เธอเลือกมีกระเป๋าสำหรับเด็กอ่อนวางอยู่ จึงเข้าใจในทันทีว่าแม่ของน้องอาจจะให้น้องนั่งรอที่โต๊ะโดยที่แม่อาจจะพาเด็กที่เล็กกว่าน้องคนนี้ไปทำธุระที่ห้องน้ำ
“เข้าใจแล้วค่ะ งั้นพี่เอมพาไปหยิบน้ำส้มนะคะ ว่าแต่หนูชื่ออะไรเอ่ย”
“น้องโฟมค่ะ อยู่อนุบาลสาม”
“อยู่อนุบาลสามแล้วเหรอคะ”
“ใช่ค่ะ โตเป็นสาวแล้ว ที่โรงเรียนมีน้องเล็กอยู่อนุบาลสองด้วยนะ” เอมทำตาโตพลางหัวเราะออกมาเบาๆ จากนั้นก็พาคนตัวเล็กตรงไปยังบาร์เครื่องดื่มเพื่อกดน้ำส้มให้กับคนตัวเล็ก
“น้องโฟมขอให้คูมแม่อีกหนึ่งแก้วได้ไหมคะ”
“ได้เลยค่ะ น่ารักจัง” เอมเผลอใช้มืออีกข้างลูบแก้มเนียนอย่างมันเขี้ยว ระหว่างที่กำลังกดน้ำส้มอีกแก้วสำหรับคุณแม่ของน้องโฟม กลับมีใครอีกคนเดินเข้ามาหาพร้อมกับเสนอตัวเพื่อช่วยเหลือเด็กหญิงตัวน้อย
“ให้ช่วยถือไหมครับคนสวย” ตั้งใจถามคนตัวเล็กที่ถือน้ำส้มแก้วโตอยู่ ทว่ากลับยิ้มให้เธอที่กำลังยืนกดน้ำส้มอีกแก้ว
“น้าฟาร์ม” น้องโฟมยิ้มกว้างให้คนตัวโตที่ดูๆ แล้วสูงประมาณร้อยแปดสิบแน่ๆ จากนั้นก็หยิบแก้วน้ำส้มให้ทันที
“ขออีกหนึ่งแก้วให้น้าฟาร์มด้วยนะคะพี่คนสวย”เอมยิ้มให้คนขี้อ้อนไปหนึ่งกรุบ ก่อนที่ชายหนุ่มอีกคนจะเอ่ยขึ้นมา
“ยัยตัวเล็กไปรบกวนคุณเหรอครับเนี่ย”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ น้องแค่อยากกินน้ำส้ม ว่าแต่รู้จักกันเหรอคะ”
“น้องโฟมเป็นหลานผมเองครับ เป็นลูกของพี่สาว”
“อ่อ” เอมพยักหน้ารับก่อนจะยื่นน้ำส้มอีกสองแก้วให้กับชายหนุ่มตรงหน้า
“ขอโทษแทนยัยตัวเล็กด้วยนะครับ เลยลำบากคุณเลย”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ นั่งโต๊ะอยู่ใกล้ๆ กันแค่นี้เอง”
“พี่คนสวยนั่งคนเดียว ชวนพี่คนสวยไปนั่งด้วยดีไหมคะน้าฟาร์ม” ยัยตัวเล็กมองคุณน้าสุดหล่อด้วยตาที่ใสกิ๊ก เหมือนรู้กันทั้งที่ไม่ได้วางแผนแบบนั้นตั้งแต่ทีแรก
“น้ากลัวพี่คนสวยของน้องโฟมจะรำคาญน่ะสิ เกรงใจพี่คนสวยนะ”
“พี่คนสวยไปนั่งกับหนูไหมคะ ไปนั่งกับหนูนะคะ” ไม่ชวนเปล่า แต่มือเล็กๆ กลับยกเขย่ามือขาวผ่องไปมาอย่างออดอ้อน ทำเอมเผลออมยิ้มออกมา
“อ้อนเก่งจัง แบบนี้คงต้องไปใช่ไหมคะ” เอมไม่ได้มีความรู้สึกรำคาญเด็กเลย เธอออกจะชอบความน่ารักสดใสนี้ด้วยซ้ำ
“ถ้าไม่รังเกียจ เชิญที่โต๊ะด้วยกันได้นะครับ พี่สาวของผมน่าจะพาลูกสาวอีกคนไปเข้าห้องน้ำน่ะ พวกเขามากันสามคน” เอมไม่เข้าใจว่าทำไมถึงบอกว่ามากันแค่สามคน ทั้งที่นับดีๆ ก็นับได้สี่คน แล้วอีกอย่างพ่อของเด็กไปไหน ทำไมไม่เห็นพูดถึงเลย แต่เธอก็ไม่อยากเสียมารยาท ในเมื่อวันนี้ก็ต้องนั่งทานข้าวคนเดียวอยู่แล้ว งั้นขอทำตามใจเด็กน้อยสักวัน
“…ขออนุญาตแนะนำตัวเองนะครับ ผมฟาร์มครับ เป็นน้าของน้องโฟม ส่วนพี่สาวของผมชื่อพี่ฟ้า มีลูกสาวคนเล็กอีกคนชื่อน้องฟาง ส่วนคุณ…”
“เอมค่ะ”
“คุณเอมมาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ เห็นยัยตัวแสบบอกว่าคุณนั่งคนเดียว”
“เอมมาคนเดียวค่ะ ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้นะคะ เรียกเอมเฉยๆ ก็ได้”
“เพิ่งรู้นะครับว่าการมาเที่ยวคนเดียวมันสนุกด้วย” เขาไม่อยากจะเชื่อว่ามันเป็นไปได้ด้วยซ้ำ แม้ในตอนที่เห็นเธอจากทางด้านหลัง เขายอมรับเลยว่ารู้ตั้งแต่แว๊บแรกว่าเธอต้องสวยมาก
และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆ ผมสีน้ำตาลยาวสลวยเข้ากับกรอบใบหน้าเนียน ทุกอย่างบนใบหน้าสวยจัด ตาสวย รอยยิ้มยิ่งสวย เผลอมองนานๆ ยังใจสั่นเลย
แล้วคนสวยๆ มาเที่ยวคนเดียวแทนที่จะมากับแฟน เห็นแบบนี้ใครกันจะไม่งง
“ฟาร์ม มาที่นี่ได้ยังไง” เสียงถามจากทางด้านหลัง ส่งผลให้คนทั้งคู่กลับไปมองพร้อมกัน ชายหนุ่มเห็นสีหน้าของพี่สาวที่ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายกับการที่เขามาที่นี่ ต่างจากเอมที่ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมอีกฝ่ายถึงตั้งคำถามแบบนี้กับน้องชายของตัวเอง
“คูมแม่ขา น้องโฟมชวนพี่คนสวยมานั่งด้วยค่ะ”
“ตอนแรกคุณเอมนั่งอีกโต๊ะครับ แต่น้องโฟมเดินไปขอให้ช่วยกดน้ำส้มให้ เลยขอให้มานั่งด้วยกัน” เอมยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างเป็นมิตร และไม่ลืมที่จะยกมือไหว้เมื่อมีความรู้สึกว่าอีกฝ่ายนั้นจะอายุมากกว่า
“ขอบคุณที่มีน้ำใจนะคะ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ ว่าแต่มาพักที่นี่กี่วันแล้วคะ”
“….” ไร้คำตอบจากอีกฝ่าย มีเพียงสีหน้าที่อธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ไม่ถูกจนทำให้เอมไปไม่เป็น
“พอดีว่าเอมเพิ่งพักที่นี่ได้แค่คืนเดียวน่ะค่ะ แต่ตั้งใจว่าจะอยู่ที่นี่ซักสามคืนก็เลยไม่รู้ว่าที่นี่มีกิจกรรมอะไรที่น่าสนใจหรือเปล่า”
“พี่มาที่นี่ไม่ได้มาเที่ยวหรอกค่ะ แค่มาพักผ่อนเฉยๆ”
“อ๋อ แบบนั้นเหรอคะ เอมคิดว่าเอมก็น่าจะต้องทำแบบนั้นเหมือนกันเลยค่ะ แค่แวะมาเติมพลังเฉยๆ”
“พี่ขอกลับห้องก่อนนะฟาร์ม ถ้าน้องโฟมทานข้าวเสร็จค่อยตามไปทีหลังก็แล้วกัน พี่ขอตัวก่อนนะคะ พอดีว่าวันนี้ตัวเล็กงอแงมากเลย” คุณแม่น้องโฟมหันมาบอกเอม ยิ้มให้เธอเล็กน้อยก่อนจะเดินเลี่ยงออกไป
“พี่ฟ้าต้องการพื้นที่ที่เป็นส่วนตัวหรือเปล่าคะคุณฟาร์ม เอมอาจจะเป็นส่วนเกินไหม” แค่คำถามของเธอก็ทำให้คนฟังรับรู้ได้แล้วว่าเธอแคร์ความรู้สึกของคนอื่นมากแค่ไหน แบบนี้คงไม่ได้สวยแค่หน้าแล้วล่ะ
“ไม่ใช่แบบนั้นหรอกครับ เขามีเรื่องที่ไม่สบายใจอยู่แล้ว พอผมตามมา ก็เลยมีอาการแบบนั้น”
“โกรธกันเหรอคะ งั้นรีบไปง้อไหม”
“ไม่ใช่ผมนี่สิครับที่ทำให้เขาโกรธและไม่สบายใจ”
“อ้าว”
“พี่สาวผมมีปัญหากับพ่อของลูกน่ะครับ ที่จริงเรื่องของพวกเขาสองคนมันอาจจะไม่ได้ถูกต้องทั้งหมด แต่ต้องมามีปัญหากันเพราะอีกฝ่ายเลือกที่จะไม่ชัดเจน” เอมเม้มริมฝีปากแน่น นั่นเป็นเพราะเธอไม่รู้ว่าจะออกความคิดเห็นยังไงในเรื่องนี้ดี
“ผู้ชายที่พี่สาวของผมรักไม่เคยบอกคนในครอบครัวว่าตัวเองมีลูกมีเมียแล้ว จนกระทั่งพ่อแม่ของเขาคิดจะหาเมียให้ลูกชายตัวเอง มันแย่มากนะครับที่ผู้ชายใช้คำว่า กลัวพ่อแม่ผิดหวังและเสียใจด้วยการปิดบัง เลือกที่จะยังไม่บอกความจริงสักที และปล่อยให้ทุกอย่างมันคาราคาซังอยู่แบบนี้” คนฟังอึ้งไปเลย อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น เรื่องที่พี่สาวของคุณฟาร์มเจอ มันเหมือนกับเรื่องที่เธอกำลังเจออยู่ในตอนนี้เลย
————————————————————————
น้องเอมเสน่ห์แรงมาก เผลอไม่ได้นะคุณภัทร ระวังมีหนุ่มๆ มาวอแวคนของคุณนะ 5555555555555
คิดถึงกันไหมคะ แวะมาคอมเมนต์คุยกันได้นะคะ ^^
- ผู้เขียน
