ตอนที่ 7 กลัวเบื่อกลิ่นเดิม
1513 คำ
“เอาเป็นว่าถ้าเอมจะเลือกใคร พามาให้ผมรู้จักก่อนก็แล้วกัน ผมต้องมั่นใจก่อนว่าผู้ชายคนนั้นมันจะดูแลเอมได้ดีเท่าผม” นิ้วยาวเหยียดเกี่ยวเส้นผมอ่อนนุ่มไปทัดที่ใบหูเล็ก ความอ่อนโยนของคุณภัทรทำให้คนที่ในตอนนี้มีสิทธิ์กอด แต่ไม่มีสิทธิ์ได้เป็นเจ้าของมองตาปรอย
“ดูแลดีหรือไม่ดีเท่าคุณภัทร แล้วมันจะมีประโยชน์ยังไงเหรอคะ” เอมเอียงคอถามขณะที่เงยหน้าขึ้นมองตาใส คนตัวโตติดกับดักเธอไหมเธอไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ วงแขนที่โอบกอดตัวเธออยู่มันแน่นขึ้นมาก
เขาทำเหมือนหวงห่วงกันมาก แต่ก็ยังมีท่าทีว่าต้องไปเมื่อถึงเวลาอยู่ดี
“ก็ถ้าดูแลได้ไม่ดีเท่าผม ผมก็ไม่อนุญาตให้เอมคบกับมันไง”
“พูดแบบนี้แปลว่าเป็นห่วงเอมใช่ไหม~”
“ผมเป็นห่วงเอมทุกวันอยู่แล้ว ผมไม่ยอมให้เอมคบกับใครก็ได้แน่ๆ อย่างน้อยๆ ผมต้องแสกนก่อนว่าผ่านหรือเปล่า” สีหน้าภัทรจริงจังมาก ก็ในเมื่อเขาดูแลเธอมาตั้งแต่แรก ถ้าต้องปล่อยเธอให้ใครสักคน ก็อย่าได้หวังว่าคนคนนั้นจะมีสิทธิ์เข้ามาทำให้เธอเสียใจ
“พอถึงตอนนั้นหวังว่าคุณภัทรจะมีเวลามาสนใจเอมนะคะ” แขนขาวตวัดขึ้นโอบคล้องลำคอหนา จงใจเฉียดปลายจมูกเชิดรั้นถูไถใบหน้าคมคายจนเขาได้กลิ่นหอมจากตัวเธอ
“คงอีกหลายเดือนกว่าผมจะแต่งงาน บางทีคนที่ผมกำลังดูตัวอยู่ในที่สุดอาจจะไม่ใช่คนที่ผมต้องการก็ได้” เอมไม่รู้ว่าเขาอนุญาตให้เธอหวังลมๆ แล้งๆ ไหม แต่ลึกๆ เธอก็หวัง หวังให้ภัทรรักเธอ หวังให้เขาเลือกเธอเป็นคนคนนั้นตลอดไป
“สรุปยังปวดท้องอยู่ไหม”
“ไม่ปวดเลยค่ะ อยู่ใกล้คุณภัทรแล้วเอมไม่ปวดเลย”
“แบบนี้คือตั้งใจอ้อนให้ผมกลับมาหาหรือเปล่านะ”
“ถ้าขืนเป็นแบบนั้นจริงๆ คุณภัทรจะโกรธเอมไหมคะ”
“ผมรู้ว่าเอมไม่ทำแบบนั้น” มุมปากของคนฟังผุดยิ้มออกมาบางๆ อะไรทำให้คิดว่าเธอไม่ทำแบบนั้นกัน เขาไม่คิดว่าเธอจะหวงเขาจนอยากเก็บเขาไว้คนเดียวจริงๆ หรือไง
“อยากกินไข่เจียวฝีมือเอมจัง กินไข่เจียวฝีมือเอมเสร็จ จากนั้นจะได้กินเอมต่อ”
“ได้เลยค่ะ”
“หมายถึงได้แบบไหนครับ” คนถามเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกรุ้มกริ่ม
“หมายถึงคุณภัทรจะได้กินทั้งสองอย่างไงคะ”
“น่ารักที่สุด แล้วแบบนี้ผมจะกล้าปล่อยเอมให้ใครก็ได้ได้ยังไงกันล่ะ อย่างน้อยๆ ผมก็ต้องมั่นใจก่อนว่าเอมของผมจะได้เจอผู้ชายที่ดีมากพอ” ขอให้คิดแบบนี้ตลอดไปนะคะคุณภัทร เอมยิ้มหวานให้คนตรงหน้า ขอให้เขารักเธอ หลงเธอ ทุกลมหายใจเข้าออกเป็นเธอทีเถอะ เธออยากให้ผู้ชายคนนี้เป็นของเธอแค่คนเดียว
•••
ภายในคฤหาสน์หลังงาม ไฮโซปิ่นทิ้งตัวลงบนโซฟาภายในบ้านพร้อมกับสายตาที่จับจ้องที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือ
ข้อมูลของผู้ชายที่เธอหมายปองอย่างคีรีภัทรอยู่ในมือเธอแล้ว สายตาค่อนข้างพึงพอใจเมื่อเห็นรูปถ่ายที่หล่อเหลาถูกใจเธอ แต่ทันทีที่ปลายนิ้วคลี่ไปยังรูปถ่ายอีกใบ ใบหน้าสะสวยตึงขึ้นทันที และไม่ลังเลที่จะต่อสายหาเพื่อนสนิทที่เป็นคนให้ข้อมูลนี้กับเธอ
(พอเป็นเรื่องผู้ชาย แกรีบโทรหาฉันทันทีเลยนะปิ่น)
“รูปที่แกส่งให้ฉันมันคืออะไร แกส่งผิดหรือเปล่าลูกปัด”
(แกคิดว่าผู้ชายเพอร์เฟคอย่างคุณภัทรจะโสดรอแกจริงๆ เหรอปิ่น) ลูกปัด บอกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่าย เธอเริ่มรู้สึกแบบนี้ก็ตอนที่รู้ว่าผู้ชายที่เพื่อนต้องแต่งงานด้วยมีผู้หญิงอีกคนอยู่แล้ว มันไม่ใช่เรื่องเลยที่ต้องมาแย่งผู้ชายคนเดียวกัน และกับผู้ชายคนนี้ เธอมั่นใจว่าปิ่นจริงจังมากอย่างแน่นอน
“แกจะบอกว่าพี่ภัทรมีแฟน ทั้งที่ครอบครัวของเราสองคนตั้งใจจะให้แต่งงานกันน่ะเหรอ”
(แต่ที่ฉันสืบมา พี่ภัทรของแกเลี้ยงดูผู้หญิงคนนี้มาสามปีแล้วนะ)
“แล้วยังไง?”
(สามปีไม่ใช่สามวันนะยัยปิ่น อย่างแกน่ะจะหาผู้ชายที่ดีและเพอร์เฟคขนาดไหนก็ได้หรือเปล่า ฉันว่าแกล้มเลิกเรื่องแต่งงานซะ)
“ไม่ ฉันไม่มีวันยกเลิกงานแต่งงานแน่ๆ ก็แค่คนที่เขาแค่เลี้ยงดู ฉันมั่นใจว่าฉันเฉดหัวผู้หญิงคนนั้นได้อย่างแน่นอน”
(นี่ปิ่น….)
“ฉันอยากเจอผู้หญิงคนนั้น ขอเร็วที่สุดนะลูกปัด ฉันจะแต่งงานกับพี่ภัทรให้เร็วที่สุด และฉันก็จะทำให้ผู้หญิงคนนั้นหายไปแบบเร็วที่สุดเหมือนกัน”
(…..) ลูกปัดทำได้เพียงถอนลมหายใจออกมาเบาๆ ในเมื่อเพื่อนยืนยันหนักแน่นขนาดนั้น เธอก็คงขัดขวางหรือห้ามปรามไม่ได้
ไฮโซปิ่นเคยเจอคนมาเยอะ แต่ไม่เคยมีคนใหม่เลยที่จะทำให้เธอเสียอาการได้มากขนาดนี้ นั่นคงเป็นเพราะภัทรตรงสเปคทุกอย่าง และอาจจะมีอะไรหลายอย่างที่ไม่เหมือนกับคนที่ผ่านๆ มา ความอยากได้อยากครอบครองถึงได้เด่นชัดขนาดนี้
•••
ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะสั่นสะเทือนขึ้นในตอนที่เอมกำลังเตรียมอาหารมื้อเช้าให้กับคุณภัทร เพราะทุกอย่างบนโต๊ะสวยงามและเรียบร้อยหมดแล้ว เอมจึงเดินไปคว้าโทรศัพท์มาปลดล็อกแล้วจับจ้องยังข้อความที่ถูกส่งเข้ามา
‘…ฉันมีเรื่องอยากตกลงกับเธอเกี่ยวกับพี่ภัทร เป็นเรื่องระหว่างเราสองคน ฉันพอจะรู้เรื่องของเธออยู่คร่าวๆ ในฐานะที่ฉันต้องแต่งงานกับเขา ฉันอยากคุยกับเธอตามลำพัง ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจว่าควรไปต่อหรือควรพอกับความสัมพันธ์นี้ดี …เจอกันที่ร้านอาหารxxx’
เอมนิ่งไปเล็กน้อย ที่ผ่านมาคุณภัทรไม่เคยแสดงออกให้คนภายนอกรู้ว่าชีวิตเขามีเธอ คนที่รู้เรื่องเธอและเขามีเพียงคุณอิทเพื่อนสนิทของเขาเท่านั้น เธอเลยไม่รู้ว่าผู้หญิงที่แม่คุณภัทรหมายปองมาเป็นสะใภ้รู้เรื่องของเธอได้ยังไง
“เป็นอะไรหรือเปล่าเอม เห็นมองโทรศัพท์แล้วนิ่งไปเลย” ภัทรก้าวขาออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นเธอยืนมองโทรศัพท์อยู่ตั้งนานสองนาน
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเอมช่วยเช็ดผมนะคะ” เอ่ยออกมาพร้อมกับวางโทรศัพท์ แล้วก้าวขาเข้าไปทำหน้าที่ของเธอเหมือนกับทุกวัน
“เอมเปลี่ยนแชมพูสระผมใหม่เหรอ กลิ่นไม่เหมือนเดิม” ภัทรสังเกตเห็นตอนที่อาบน้ำ ปกติเขาและเธอใช้แชมพูแบบเดียวกัน ซึ่งเขามองว่ากลิ่นมันดีแล้ว มาวันนี้เห็นมีอีกขวดวางอยู่ ในขณะที่ยี่ห้อเดิมที่เคยใช้ก็ยังวางอยู่ที่ตำแหน่งเดิมเช่นกัน
“วันก่อนไปซื้อของเข้าบ้านแล้วเผลอหยิบขึ้นมาดูเล่นๆ น่ะค่ะ แต่กลิ่นทดลองดันตกเอมเฉยเลยเอมเลยซื้อมา เผื่อคุณภัทรจะชอบกลิ่นใหม่ด้วย เอมกลัวคุณภัทรเบื่อกลิ่นเดิมน่ะค่ะ แต่ถ้าคุณภัทรไม่ชอบกลิ่นนี้เอมกลับไปใช้อันเดิมก็ได้นะคะ”
“ไม่หรอก จะว่าไปแล้วกลิ่นใหม่ก็เข้ากับเอมเหมือนกัน ผมแค่ไม่ชินกับกลิ่นใหม่เฉยๆ”
“งั้นวันหลังเอมใช้สระผมให้คุณภัทรดีไหมคะ เผื่อคุณภัทรชอบขึ้นมา”
“ครับ” ภัทรเรียบง่ายเสมอสำหรับเธอ ที่จริงเราสองคนเข้ากันได้ดีมาก บางทีมันอาจจะเป็นเพราะแบบนี้เราทั้งคู่ถึงได้อยู่กันนาน
•••
หลังจากที่คุณภัทรออกไปทำงาน เอมจึงโทรกลับไปยังเบอร์โทรที่ส่งข้อความหาเธอก่อนหน้านี้ ที่จริงเธอจะไปพบผู้หญิงคนนั้นเลยก็คงได้ แต่เธอไม่ค่อยสบายใจ เธอไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะมาไม้ไหน
“สวัสดีค่ะ พอดีว่าฉันได้รับข้อความจากคุณ….”
(ฉันไม่สะดวกคุยทางโทรศัพท์นะ ฉันอยากคุยกับเธอแบบต่อหน้ามากกว่า และถ้าเธอไม่อยากให้พี่ภัทรรู้ว่าเธอคือสาเหตุที่ทำให้ฉันยกเลิกงานแต่งงาน เธอควรลบข้อความที่ฉันส่งไปนัดเธอ ลบข้อมูลการโทรซะ)
“คุณจะยกเลิกงานแต่งงานเหรอคะ?”
(ฉันจะไปรอเธอที่ร้านอาหาร ถ้าเธออยากเคลียร์เรื่องนี้ก็มาเจอฉันก็แล้วกัน)
——————————————————————-
ว่าแต่ยัยคุณปิ่นนางจะมาไม้ไหนกันแน่นะ ^^
อ่านจบแล้ว เนมขอคนละ 1คอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้กันนะคะ เนมรออ่านทุกคอมเมนต์เลย <3
- ผู้เขียน
