ตอนที่ 8 บอกเลิก
1402 คำ
ร้านอาหาร xxx
ไฮโซปิ่นออกมาคอยตามเวลาที่นัดหมาย หญิงสาวมั่นใจว่าผู้หญิงของภัทรต้องยอมมาเจอเธอที่นี่อย่างแน่นอน
ไม่มีผู้หญิงคนไหนยอมอยู่เฉยๆ ถ้ารู้ว่าผู้ชายของตัวเองถูกวอแวโดยผู้หญิงอีกคนหรอก เธอเชื่อแบบนั้น เพราะตัวของเธอเองก็รู้สึกแบบนั้นไม่ได้ต่างกัน
รอคอยไม่นานตรงหน้าก็ปรากฏร่างของผู้หญิงคนหนึ่งที่ตัวจริงไม่ได้ต่างจากรูปถ่าย หงุดหงิดอยู่เหมือนกันที่เห็นว่าผู้หญิงของภัทรดูดีกว่าในรูปด้วยซ้ำ
“คุณปิ่นใช่ไหมคะ พอดีว่าเอมสอบถามกับพนักงานค่ะเลยรู้ว่านี่คือโต๊ะคุณ”
“เชิญนั่งสิ” เอมยิ้มให้คนตรงหน้าเล็กน้อย ต่อให้เธอจะรู้สึกแปลกๆ กับสายตาของคนตรงหน้าอยู่บ้างก็ตาม
“ครอบครัวฉันกับครอบครัวของพี่ภัทรเราสนิทกัน และคนบ้านนั้นก็เปิดเผยมาโดยตลอดว่าอยากได้ฉันไปเป็นสะใภ้ ซึ่งพอฉันรู้ว่าพี่ภัทรมีผู้หญิงอีกคนที่เลี้ยงดูไว้แบบลับๆ ฉันเลยอยากรู้เหตุผลว่าทำไมคนคนนั้นถึงไม่ใช่เธอ ทำไมพี่ภัทรถึงไม่อยากแต่งงานกับเธอ” ไฮโซปิ่นตั้งใจขยี้ให้อีกฝ่ายเจ็บปวดกับคำว่าไม่คู่ควร เธอให้ลูกปัดสืบเรื่องนี้ให้แล้ว และรู้แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เคยเป็นตัวจริงของภัทร เขาแค่เลี้ยงดูเอาไว้ลับๆ ก็แค่นั้น ซึ่งถ้าจะโปรดปรานจนเลี้ยงดูนานขนาดนี้ก็คงมีเหตุผลเดียวที่ไม่ยอมให้เป็นตัวจริงคือเธอไม่คู่ควรนั่นแหละ และแบบนี้เธอก็ย่อมเหนือกว่าอยู่แล้ว
“คุณปิ่นรู้จักเอมได้ยังไงเหรอคะ”
“มันไม่ใช่เรื่องยากหรอก ถ้าฉันจำเป็นต้องแต่งงานกับพี่ภัทร ฉันต้องรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเขา ขนาดเขาไม่เคยบอกใครว่ามีเธอ ฉันยังรู้จักเธอเลย”
“งั้นเข้าเรื่องเลยก็ได้นะคะ คุณปิ่นต้องการอะไรคะถึงได้นัดเอมออกมา”
“ฉันไม่โอเคกับสถานะของเธอ เราเป็นผู้หญิงด้วยกัน เธอคงเข้าใจว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนอยากใช้ผู้ชายร่วมกับคนอื่นหรอก”
“คุณปิ่นเลยจะยกเลิกงานแต่งงานใช่ไหมคะ” เอมย้อนถามตาใส มาถึงขั้นนี้เธอเองก็พอจะรู้แล้วแหละว่าไฮโซสาวจะมาไม้ไหน
“ต่อให้ฉันจะยกเลิกงานแต่งงาน แล้วเธอคิดเหรอว่าพี่ภัทรจะเลือกเธอ”
“เอมอยู่กับคุณภัทรมาสามปีค่ะ เราไม่เคยทะเลาะกันเลยสักวัน แค่นั้นเอมก็มีความสุขแล้วค่ะ”
“แต่ครอบครัวเขาไม่ได้เลือกเธอ เธอไม่เคยมีตัวตนในสายตาใครเลย แบบนั้นเธอยังจะบอกว่าตัวเองมีความสุขอยู่เหรอ” ไฮโซสาวเหยียดยิ้มอย่างเย้นหยัน สุดท้ายแล้วผู้หญิงคนนี้ก็สวยแต่รูป แต่ไม่มีทางขยับขึ้นมาเทียบเธอได้อย่างแน่นอน
“สรุปวันนี้อยากคุยกับเอมเรื่องอะไรเหรอคะ แค่เรียกเอมมารับรู้ว่าเอมไม่เหมาะสมกับคุณภัทรแค่นั้นเหรอคะ”
“หรือเธอจะเถียงว่ามันไม่จริง”
“ในสายตาของทุกคนเอมอาจจะไม่เหมาะสมเพราะเอมไม่ได้รวยเหมือนบ้านคุณภัทร แต่ถ้าเป็นเรื่องความรักและความจริงใจ เอมมั่นใจว่าเอมให้ได้มากเหมือนกันค่ะ”
“เธออยากได้เท่าไหร่ เพื่อไปจากพี่ภัทรให้ไกลที่สุด” เอมสบตากับคนตรงหน้านิ่งๆ สุดท้ายแล้วสิ่งที่เธอเห็นและสิ่งที่ได้อ่านมันก็ไม่ได้ตรงกันเลบสักนิด เขาแค่หลอกให้เธอออกมา
“แล้วคุณปิ่นให้เอมได้เท่าไหร่เหรอคะ มากกว่าที่คุณภัทรให้เอมหรือเปล่า” เอมมองตาใส ไม่มีอะไรเข้ามาทำเธอได้อยู่แล้ว และไม่มีอะไรเข้ามาทำให้ใจเธอเปลี่ยนได้เหมือนกัน
“ฉันให้เธอแสนนึง ไปจากพี่ภัทรซะ”
“นั่นมันน้อยกว่าราคากระเป๋าที่คุณภัทรซื้อให้เอมแค่ใบเดียวอีกนะคะ”
“นี่เธอ!”
“เอมอยู่กับคุณภัทรด้วยความรัก อยู่เพราะคุณภัทรเต็มใจให้เอมอยู่ และเอมจะไปก็ต่อเมื่อคุณภัทรไม่ต้องการเอมแล้วเท่านั้นค่ะ” เอมบอกอย่างจริงใจ เราสองคนไม่จำเป็นต้องมานั่งเถียงกันแบบนี้ด้วยซ้ำ ถ้าคุณปิ่นคือคนที่คุณภัทรเลือกจริง พอถึงวันนั้นก็คงเป็นเธอที่ต้องถอยออกไปเอง ถ้าจะมาเถียงกันเพื่อแย่งเขา สู้ทำให้คนกลางเห็นเลยดีกว่าว่าอยู่กับใครแล้วมีความสุขมากกว่ากัน
“พี่ภัทร…” ชื่อใครบางคนที่หลุดออกมาจากปากของไฮโซสาวส่งผลให้เอมตัวแข็งทื่อ เธอจำกลิ่นน้ำหอมของเขาได้ ต่อให้เขาจะอยู่ในระยะที่ไกล แต่กลิ่นจางๆ เธอก็จำได้เช่นกัน ที่จริงถ้าภายในร้านอาหารเงียบ เสียงฝีเท้าและการลงน้ำหนักเท้าของเขาเธอก็จำได้เช่นกัน
เอมหันขวับกลับไปมองทันที และพบว่าเป็นคุณภัทรของเธอจริงๆ
“ปิ่นมาทำอะไรที่นี่ครับ” เขาให้ความสนใจต่อหญิงสาวที่นั่งอยู่ตรงข้ามเธอ ทั้งที่เขามองเห็นแล้วว่าเธออยู่ตรงนี้
“เอมนัดปิ่นมาค่ะ” ไฮโซสาวบอกออกมาหน้าตาเฉย ต่างจากเอมที่ถึงกับงงขึ้นมาเลย
เอมสบตากับคนที่เธอกอดอยู่ทุกคืน ยังไม่ได้บอกออกไปด้วยซ้ำว่าเธอไม่ได้เป็นคนนัด แต่อีกฝ่ายกลับดุเธอผ่านทางสายตา แค่นั้นคนถูกจ้องก็แทบกลายเป็นฟองอากาศแล้ว
“ผู้หญิงที่ชื่อเอมนัดปิ่นออกมา เขาขอให้ปิ่นเลิกยุ่งกับพี่ภัทร เขาบอกว่าพี่ภัทรเป็นของเขา”
“ไม่….”
“พี่ไม่ได้เป็นของใครทั้งนั้น” คนกลางเอ่ยแทรกจนหัวใจคนฟังสั่นคลอน เอมมองคนตัวโตตาละห้อย ต่างจากอีกคนที่ยิ้มอย่างสะใจ
“ปิ่นคอยพี่อยู่ตรงนี้ก่อนนะครับถ้าไม่รีบไปไหน” น้ำเสียงนั้นอบอุ่นจนคนที่ถูกมองดุๆ นึกหวั่นอยู่ในใจ จนกระทั่งเขาหันมาคุยกับเธอ
“ออกไปคุยกันข้างนอก”
“ค่ะ” เอมขานรับแต่โดยดี และเลือกที่จะลุกตามคนตัวโตออกไปทันที จนกระทั่งถึงลานจอดรถที่ไม่มีใครให้ความสนใจร่างสูงจึงหันกลับมา
“เอมทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร”
“เอมไม่ได้เป็นคนนัดคุณปิ่นนะคะคุณภัทร” ใบหน้าสวยจัดส่ายไปมาเบาๆ มือขาวผ่องดึงมือหนามากุมเอาไว้หลวมๆ
“เขาเป็นคนนัดเอมออกมาเจอค่ะ”
“ปิ่นไม่รู้จักเอม เอาจริงๆ ไม่มีใครรู้ด้วยซ้ำว่าเอมเป็นอะไรกับผม และมีแต่เอมเท่านั้นที่รู้ว่าผมจะแต่งงานกับเขา” เหตุผลของเขาไม่ต้องจากหนามแหลมๆ ที่ทิ่มแทงหัวใจกัน
ใช่… ไม่มีใครรู้ว่าเธอเป็นอะไรกับเขา ต่อให้เราจะมีกันและกันมานานขนาดไหนก็ไม่เคยมีใครรู้เรื่องของเรา
“ผมไม่ชอบในสิ่งที่เอมทำ ไม่ชอบจริงๆ นะเอม ผมเคยบอกเอมแล้วว่าอย่าเข้ามาก้าวก่ายเรื่องนี้ถ้าเอมยังอยากอยู่กับผม”
“คุณภัทรแคร์เขามากเลยใช่ไหมคะ”
“ใครก็ตามที่ผมต้องแต่งงานด้วย เอมไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งเด็ดขาด และถ้าเอมเป็นแบบนี้ผมจะไม่ใจดีกับเอมอีกแล้ว ถ้าเอมควบคุมตัวเองไม่ได้ อยู่ในที่ของตัวเองไม่ได้ เราก็คงต้องแยกย้ายแล้วแหละ”
“คุณภัทรจะเลิกกับเอมเหรอคะ” หัวใจคนฟังกระตุกวูบ เขากำลังบอกเลิกเธอ มันง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ เราปล่อยมือจากกันได้ง่ายขนาดนั้นเลยใช่ไหม
“เราไม่เคยคบกันนะเอม เอมอยู่กับผมเพราะเอมน่ารักกับผม แต่ถ้าจากนี้เอมจะกลายเป็นคนงี่เง่าที่อยากเก็บผมไว้ตลอดไป เราก็คงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้ว”
—————————————————————-
ขอตีก้นคุณภัทรได้ไหมคะ พูดได้น่าตีเกินไปแล้วนะ หัวใจน้องเอมยับเยินไปหมดแล้ว ฮื่อๆ ~ 😭
ถ้าอยากให้เนมอัปเรื่องนี้บ่อยๆ แวะมาคอมเมนต์คุยกันได้นะคะ เนมอ่านทุกคอมเมนต์นะคะ และข้อความจากทุกคนก็มีค่ากับเนมเสมอ
1คอมเมนต์ = 1ล้าน🫶🏻กำลังใจ
ถ้าชอบมากๆ ฝากปารีวิวด้วยนะคะ 👇🏻
- ผู้เขียน
