ตอนที่ 2 สร้างปัญหา
784 คำ
“เกิดอะไรขึ้นอคิณ” เสียงของ คัง แจยุน พี่ใหญ่ของวงถามด้วยความตื่นตระหนกที่อคิณอุ้มผู้หญิงกลับมาที่อพาร์ทเมนต์ ซึ่งทั้งชั้นเป็นที่พักของสมาชิกวง Onyx
“พี่แจยุนอย่าเพิ่งถาม ขอผ้าเช็ดตัวหน่อย” อคิณอุ้มหญิงสาวที่เขาเกือบขับรถชนผ่านหน้าพี่ใหญ่ไป และสมาชิกวงต่างมองด้วยความงุนงง แต่ก็กุลีกุจอไปหยิบผ้าขนหนู
อคิณใช้ผ้าขนหนูซับหยาดน้ำบนใบหน้าเนียน ยิ่งได้มองเธอใกล้ๆ และชัดเต็มตาแบบนี้ยิ่งทำให้หัวใจของเขาเต้นโครมคราม
“ห่มให้เธอก่อน” พัค อินซู เจ้าของใบหน้าไร้ความรู้สึก แต่ทว่ามีความห่วงใยให้กับพี่น้องในวงทุกคน ยื่นผ้าห่มผืนนุ่มให้อคิณคลุมร่างเล็กที่เริ่มสั่นสะท้านเพราะความหนาว
“โทรบอกแม่แล้ว” คิม แบคยอน แม้ภายนอกจะดูดุดัน แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนที่ใจดีมาก
“อคิณ นายโดนบ่นหูชาแน่” เดวิด โจว หนุ่มสัญชาติจีนที่มีเชื้อสายฮอลแลนด์ เจ้าของใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ถ้าสนิทจะรู้ว่าเขาเป็นคนเฮฮา ทำท่าขนพองสยองเกล้าเพียงนึกถึงสิ่งที่เพื่อนร่วมวงต้องเจอในอีกไม่ช้า
“อย่าบอกนะว่าพี่อคิณขับรถชนเธอ” คิมูระ ไดชิ น้องเล็กสุดของวง มีสีหน้าเป็นห่วงอาการของหญิงสาวตัวเปียกชุ่มที่ไม่ได้สติ และพูดไปตามที่ตัวเองคาดเดา เพราะอคิณหุนหันขับรถออกไปหลังจากถูกต่อว่าเรื่องการถ่ายทอดอารมณ์ ซึ่งสร้างความตกใจให้กับทุกคน
“มั่นใจว่าไม่ได้ชน” อคิณมั่นใจว่าไม่ได้ขับรถชนเธอ ที่เป็นลมหมดสติไปน่าจะเป็นเพราะความตกใจ
“อคิณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เดี๋ยวไม่สบาย” แจยุนยังคงทำหน้าที่พี่ใหญ่ สุขภาพของทุกคนในวงล้วนสำคัญ
“เดี๋ยวค่อยเปลี่ยน รอเธอตื่นขึ้นมาก่อน” อคิณไม่อยากละสายตาไปจากหญิงสาวตรงหน้า แจยุนจึงนำผ้าขนหนูมาคลุมไหล่คนเป็นน้อง
“อะไรกันอีก ช่างขยันหาปัญหามาให้กันจริงๆ จะให้นอนอย่างสงบสุขบ้างไม่ได้เลยหรือไง” เสียงของ ฮัน กาอิน ผู้จัดการวง คอยดูแลสมาชิกวง Onyx ทุกอย่าง ตั้งแต่ปลุกให้ตื่น หาอาหารให้กิน หาที่หลับที่นอนให้เพื่อพักผ่อนระหว่างซ้อมบนเวที ดูแลตารางคิวงาน ดูแลไปจนกว่างานในวันนั้นๆ จะสำเร็จลุล่วง
“แม่มาแล้ว” อาแจ็กซ์ หนุ่มสัญชาติอเมริกันที่มีความขี้เล่นปนทะเล้นร้องบอก ด้วยความที่กาอินคอยดูแลพวกตน และขี้บ่นมากๆ ทุกคนจึงยกตำแหน่งแม่ให้ทั้งที่เธอเพิ่งจะอายุ 30 ปี
“นี่ใคร พวกนายพาใครมา ถ้ารู้ไปถึงนักข่าว พรุ่งนี้ได้เป็นข่าวใหญ่โตแน่ ฉันไม่เข้าใจพวกนายจริงๆ จะอยู่แบบนิ่งๆ หล่อๆ เป็นไหม เป็นบ้างไหม ปวดเฮด ปวดเฮดจริงๆ แล้ว...” กาอินโวยวายทันทีที่เห็นผู้หญิงอยู่ในห้องของศิลปินในความดูแล เสียงบ่นของเธอถือเป็นเรื่องชินหูของทุกคน
“หยุด!!” เสียงเหล่าสมาชิกวง Onyx ดังขึ้นพร้อมเพียง
“ไออิอ่อย” กาอินยังคงโวยวาย แม้ถูกไดชิใช้มือปิดปาก
“หาเรื่องตายแล้วไดชิ” อาแจ็กซ์ทำหน้าหวาดผวาการกระทำของน้องเล็ก ที่จะยิ่งทำให้ผู้จัดการวงโมโห
“โอ๊ยยยย” ไดชิร้องลั่นเพราะถูกกาอินกัดจมเขี้ยว สะบัดมือไล่ความเจ็บปวด
“เด็กบ้า จะฆ่ากันหรือไง” กาอินโวยลั่น เร่งโกยอากาศเข้าปอด
“พี่กาอินช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอก่อนได้ไหม แล้วผมจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ฟัง” ในเวลานี้อคิณเป็นห่วงผู้หญิงตรงหน้าที่สุด ยิ่งเห็นร่างกายที่สั่นสะท้านของเธอก็ยิ่งทำให้หัวใจของเขาบีบตัวแน่น รู้เพียงแค่ว่าไม่อยากให้เธอเป็นอะไรไป
“เจอแล้วคนสร้างปัญหา ฉันละเหนื่อยกับพวกนายจริงๆ ออกไปสิ” ใบหน้าของผู้จัดการวงเอือมระอายิ่งนัก แต่เมื่อปัญหามันเกิดขึ้นแล้ว เธอก็ต้องช่วยแก้ปัญหานี้
“...” หนุ่มหล่อทั้งเจ็ดทำหน้ามึนงง
“ออกไปให้หมดทุกคนนั่นแหละ ถ้าไม่ออกไปฉันจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง ทำไมต้องให้ฉันคอยอธิบายทุกอย่างด้วยนะ” เสียงโวยวายของกาอินทำให้ทุกคนพากันเพ่นหนีเอาชีวิตรอด
“อคิณออกไปก่อน” แจยุนดึงแขนของอคิณให้ออกไปด้วยกัน
คิ้วเรียวสวยของกาอินขมวดยุ่ง มองหญิงสาวที่เปียกปอนด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ก่อนจะลงมือเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอ
- ผู้เขียน
