"อยากได้อะไรอีกไหมบลู
ผมหันมองบลูที่กำลังนอนอยู่ที่เตียงก่อนจะเดินเข้าไปเกลี่ยเส้นผมออกจากพวงแก้มให้ บลูส่ายหน้าไปมาพร้อมกับเหลือบมองนิ้วผมที่กำลังลูบแก้มแดงๆของเธออยู่
"ไม่อยากได้อะไรแล้ว เสียงติดจะแหบดังขึ้นก่อนเธอจะช้อนตามองอย่างอ้อนๆ "แต่อยากกินชาไข่มุกร้านที่ซื้อกินประจำอ่ะ"
"ยกเว้นของหวานดิ ตอนนี้มึงยังไม่หายดีนะ
"ก็บอกเขาใส่น้ำแข็งน้อยๆ"
"ให้ตาย"
"นะๆ อยากกินจริงๆเรากำลังจะหายแล้วเนี้ยไม่ปวดหัวน้ำมูกไม่ไหวเหมือนสองวันก่อนแล้ว"
"เดี๋ยวแวะดูให้ ถ้ามันเปิดน่ะนะ"
"เย้"
ผมอมยิ้มมองบลูที่กำลังจับแขนผมขยับไปมาด้วยความดีใจและอย่างที่รู้ บลูป่วยหนักเลยหลังจากคืนนั้นที่ผมทำเธอหนักแบบไม่มีพักจนบลูป่วยแต่ดีที่บลูแข็งแรงและหายป่วยเร็วมันจึงเหลือแค่อาการเพลียตามร่างกายเท่านั้นในตอนนี้
"งั้นเดี๋ยวกูมา"
"อือ จะนอนรอนะ"
ผมพยักหน้าและลูบผมบลูเบาๆก่อนมองบลูที่กำลังหลับลงไปด้วยความเอ็นดูรอย
