วันต่อมา
17.02
"เห็นไหม?"
"ไม่ กุนลองเดินออกไปสักพักได้ไหมเผื่อมันอยู่ใกล้แล้วมันไม่เห็น"
กุนซือพยักหน้าและเดินออกไปตามที่ฉันบอก ฉันมองตามร่างสูงในเสื้อยืดกางเกงยีนส์ขาดๆหากแต่กลับดึงให้ลุคเขาดูดีเอามากๆ มากซะจนคนแถวนี้ต่างมองตามตอนเขาเดินออกไป ตอนนี้เรามาที่ตลาดในมอที่ที่เขากำลังจัดงานเกษตรแฟร์อ่ะ
และที่เลือกมามหาลัยเพราะคนมันเยอะและวิญญานก็เยอะเช่นกัน ฉันมองไปทั่วบริเวณลานกว้างที่ไม่ค่อยมีผู้คนก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่นเพราะตอนนี้กุนซือเดินออกไปแล้วหากแต่ฉันไม่เห็นอะไรเลย ไม่มีแต่จะมีเงา
"บ้าน่า"
ฉันยกมือขึ้นปิดปากและเอาแต่มองไปรอบเหมือนคนบ้า หัวใจฉันมันเต้นแรงไปหมดก่อนฉันจะหันมองหากุนซือที่กำลังเดินเข้ามาด้วยใบหน้านิ่งเรียบ ฉันรีบวิ่งเข้าไปจับแขนเขาไว้ทันที
"กุนซือเราไม่เห็นเลย!"
"แต่กูเห็นตลอดทางเลย เต็มอาคารเลยด้วย"
กุนซือว่าพร้อมกับหันมองไปที่ตัวอาคารแบบหน้าตาเฉยจนฉันต้องจับใบห
