ม่านฟ้าปล่อยโฮออกมาก่อนจะทรุดลงกับพื้น เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองได้ทำของรักหลุดหายไป เธอเจ็บปวดและโทษตัวเองซ้ำๆอยู่อย่างนั้น
Rrrrrrrr. เสียงโทรศัพท์เข้า
หญิงสาวกดรับโดยที่ยังไม่ได้มองด้วยซ้ำว่าเป็นใคร
"ฮัลโหลค่ะ"
"ฉันจะโทรมาบอกว่า คนนั้นเขาติดธุระวันนี้เข้าไปไม่ได้...มะรืนเขาจะเข้าไปก็แล้วกันนะ"
"ค่ะท่าน"
เธอโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ถึงเขาคนนั้นจะเลื่อนวันออกไปตั้งสองวัน แต่ทว่าเธอก็ยังหนีไม่พ้นอยู่ดี แค่ยังพอเวลาให้เธอได้ทำใจอีกหน่อย
ถึงอย่างไรเธอก็ไม่ใช่สาวที่บริสุทธิ์อะไรเพราะโดนพ่อเลี้ยงข่มขืนจนเธอต้องหนีมาอยู่ที่นี่ เเต่จะให้เธอไปมีอะไรกับคนแปลกหน้าที่เพิ่งเจอกัน มันก็เป็นเรื่องยาก ถ้าอย่างนั้นสองวันที่เหลือนี้เธอก็ขอไปเที่ยวเล่นให้สบายใจก่อนดีกว่าจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน
ม่านฟ้าสะพายกระเป๋าก่อนจะออกมาจากบ้านพัก และไม่ลืมที่จะล็อคประตูอย่างแน่นหนา เธอเดินไปยังศาลากลางหมู่บ้านที่มีรถสอ
