ตอนที่ 17 เก็บเป็นความลับ
1615 คำ
เช้าวันต่อมา 08.20 น.
“อื้อ!!” ความเจ็บปวดที่แล่นพล่านไปทั่วทั้งตัวปลุกฉันให้ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างช้าๆ ฉันพยายามปรับสายตาให้เข้ากับแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้องตอนนี้
ว่าแต่ที่นี่ที่ไหน? ทำไมไม่คุ้นเลยนะ!!
จำได้ว่าเมื่อคืนนั่งดื่มกับดินอยู่ที่ห้องวีไอพี หลังจากนั้นภาพก็ตัด
พรึ่บ!!
ฉันรีบก้มลงไปมองใต้ผ้าห่มผืนหนา ที่พอเปิดดูแล้วหัวใจแทบหล่นไปที่ตาตุ่ม
เสื้อผ้าฉันหายไปไหน? ทำไมถึงนอนแก้ผ้าอยู่แบบนี้?
อย่าบอกนะว่าฉันดื่มจนเมา แล้วพลาดท่าไปมีอะไรกับดิน
“ตื่นแล้วเหรอ?”
ขวับ!!
เสียงนี้ทำให้ฉันรีบหันไปมองในทันที ก่อนที่หัวใจจะเต้นแรงหนักขึ้นไปอีก เพราะคนที่ยืนเปลือยท่อนบนอยู่หน้าห้องน้ำตอนนี้ไม่ใช่ดิน แต่เป็น….
“ฮ เฮียไค!!”
“อืม!! เฮียเอง”
“ทำไม?”
“เดี๋ยวจัสลุกไปอาบน้ำแต่งตัวก่อน แล้วเราค่อยมาคุยกัน ดีมั้ย”
เฮียไคเอ่ยขึ้นทันที หลังจากที่เห็นสีหน้ามึนงงปนตกใจของฉันเมื่อกี้
ในใจภาวนาขอให้สิ่งที่คิดนั้นไม่ใช่เรื่องจริง ฉันค่อยๆ พยุงร่างกายที่รู้สึกปวดไปหมดทุกส่วนของตัวเองขึ้นจากเตียงนอน พร้อมกับใช้ผ้าห่มผืนหนาพันรอบตัวของตัวเองเอาไว้
และทันทีที่ก้าวขาลงจากเตียงฉันก็รับรู้ได้ถึงความผิดปกติของช่วงล่าง
ทำไมมันถึงรู้สึกเจ็บตรงนั้น?
“เดินไหวไหม ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวเฮียอุ้มไป”
“ว ไหวค่ะ จัสเดินไปเองได้”
“แน่ใจนะ?”
“น แน่ใจค่ะ อ๊ะ!!” แต่พอจะก้าวขาเดินไปข้างหน้า ฉันก็ร้องเสียงหลงออกมาทันที
เจ็บอะ!! ก้าวขาไม่ออกเลยนี่พูดจริง
“ไหนบอกว่าไหวไง มา เดี๋ยวเฮียอุ้มไป”
“…..”
พูดจบเฮียไคก็เดินมาใกล้ฉัน ก่อนจะอุ้มฉันขึ้นในท่าเจ้าหญิง ซึ่งบอกเลยว่าฉันเกร็งไปหมดทั้งตัว จะไม่ให้เกร็งได้ไง เกิดมาเพิ่งจะเคยโดยผู้ชายอุ้มเป็นครั้งแรก
“ครั้งแรกก็แบบนี้แหละ เดี๋ยวครั้งต่อไปก็จะเริ่มชินแล้ว”
“ว ว่าไงนะคะ?” ประโยคที่เฮียไคพูด มันทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองหูดับไปชั่วขณะ
“มีเซ็กส์ครั้งแรกไง เดินไม่ได้เป็นเรื่องธรรมดา”
“ซ เซ็กส์เหรอคะ?”
“อืม!! เซ็กส์ของเราสองคน เมื่อคืน”
O.O
หลังจากที่จัดการอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ตอนนี้ฉันก็พาร่างกายอันสะบักสะบอมของตัวเองมานั่งอยู่ที่โซฟาตรงปลายเตียง ถึงแม้ก่อนหน้านี้ฉันพยายามจะนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน แต่นึกยังไงก็นึกไม่ออก
ยิ่งนึกก็ยิ่งปวดหัว เพราะฉะนั้นถ้าไม่อยากปวดหัวก็ไม่ต้องไปนึกถึงมัน แค่นั้นพอ
“เรามาเข้าเรื่องกันเลยนะ” เฮียไคเริ่มเปิดประเด็นก่อนคนแรก ซึ่งฉันก็ได้แต่นั่งฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ โดยที่ไม่กล้ามองหน้าเขาแม้แต่น้อย
“เรื่องเมื่อคืน….เฮียขอโทษ”
“เราสองคนมีอะไรกันจริงๆ เหรอคะ?” ถามย้ำเพื่อความแน่ใจ เผื่อว่าเฮียไคจะอำฉันเล่น
แต่สิ่งที่มันเกิดขึ้นกับร่างกายของฉัน กลับเป็นสิ่งที่ตอกย้ำว่าเรื่องทั้งหมดนั้นเป็นเรื่องจริง อีกทั้งรอยขีดข่วนบนตัวของเฮียไคที่ฉันเห็นก่อนหน้านี้ด้วย
“อืม!! จริง”
“……..”
“เมื่อคืนจัสโดนวางยา รู้ตัวมั้ย?”
“ว วางยาเหรอคะ ไม่ใช่ว่าจัสดื่มเหล้าจนเมาเหรอ?”
“ก็ทั้งสองอย่าง”
“เฮียไครู้ได้ไงคะ?” แล้วใครมันวางยาฉัน เมื่อคืนที่นั่งดื่มด้วยกันก็มีดินกับเพื่อนๆ ของเขา
หรือว่าจะเป็นดิน เพราะเขาเป็นคนชงเหล้าให้ฉันตลอดเลย
“รู้ได้ไงมันไม่สำคัญ ตอนนี้สำคัญที่ว่าจัสกับเฮียเราสองคนมีอะไรกันแล้ว”
“……..”
“แต่จัสรู้ใช่มั้ยว่าคริสตัลหวงเรามาก ซึ่งเฮียไม่อยากมีปัญหากับน้องสาวเพียงคนเดียวของเฮีย”
“……..”
“เพราะฉะนั้น….”
“……..”
“จัสช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับได้มั้ย”
“…….”
“เรื่องที่เกิดขึ้นมันคือความผิดพลาด เฮียเมา เราโดนวางยา เพราะฉะนั้นอย่าให้ใครรู้เรื่องนี้ โดยเฉพาะ คริสตัล” ถึงเฮียไคไม่บอก ฉันก็คิดว่าจะเก็บเป็นความลับอยู่แล้ว ใครจะบ้าไปบอกยัยคริสกัน
อีกอย่างสิ่งที่เฮียไคพูดมันคือความจริงทุกอย่าง เฮียไคเมา ส่วนฉันก็โดนวางยา
ทำไมครั้งแรกของฉันถึงได้น่าจดจำขนาดนี้นะ ไม่ใช่สิ จะเรียกว่าน่าจดจำก็คงไม่ได้ เพราะว่าเมื่อคืนฉันไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าตัวเองทำอะไรลงไปบ้าง
จะเรียกว่าน่าจดจำได้ไงก่อน!!
“โอเคค่ะ จัสจะถือว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นก็แล้วกันนะคะ”
“จัสโอเคใช่ไหม?”
“ทำไมจัสจะไม่โอเคล่ะคะ เรื่องแค่นี้เอง” ใช่เรื่องแค่นี้เองฉันไม่เก็บเอามาใส่ใจหรอก อีกอย่างมันก็เป็นเรื่องน่าอายที่ฉันเองก็ไม่อยากให้ใครรับรู้ด้วย
“เรื่องแค่นี้?”
“ใช่ค่ะ เรื่องแค่นี้ เฮียไคสบายใจได้เลยนะคะ” ฉันตอบเฮียไคแบบไม่ต้องคิดอะไร เพราะสมองของฉันตอนนี้แค่คิดวิธีหาเงินมาใช้หนี้ให้ได้มากที่สุดก็ปวดหัวจนจะบ้าแล้ว
หลายวันต่อมา
@มหาวิทยาลัย โรงอาหารคณะบริหารธุรกิจ 12.20 น.
“ทำไมช่วงนี้ฉันไม่เห็นดินมันมาหาแกเลยวะ?”
“ไม่รู้สิ ไม่ได้สนใจ” จะให้บอกว่าตอนนี้ดินมันนอนเป็นผักอยู่ที่โรงพยาบาล เดี๋ยวยัยคริสก็ถามถึงต้นสายปลายเหตุอีก
“จริงดิ แล้วไม่ได้คุยกันเลยเหรอ?”
“อืม!!”
“มีเรื่องอะไรกันป่ะ?”
“ไม่มีนะ” ไม่มีกับฉัน แต่มีกับเฮียไค เพราะหลังจากคืนนั้นฉันกะจะโทรไปด่าไปต่อว่าที่เขาทำแบบนั้นกับฉัน แต่คนที่รับสายกลับเป็นแม่ของเขาที่เอาแต่ร้องห่มร้องไห้บอกว่าดินโดนรุมกระทืบจนเกือบตาย ตอนนี้นอนไม่ได้สติอยู่ที่โรงพยาบาล
ตอนแรกฉันก็แอบตกใจอยู่ไม่น้อย จึงเลือกที่จะถามเฮียไคไปตามตรง ซึ่งคำตอบที่ได้ก็คือ…..
‘คนอย่างมัน ไม่สมควรหายใจอยู่บนโลกนี้ด้วยซ้ำ ถ้าเมื่อคืนไม่ใช่เฮีย จัสอาจจะโดนรุมโทรมไปแล้วก็ได้’
พอคิดถึงคำพูดของเฮียไค ฉันก็นึกถึงสภาพของตัวเองวันนั้นขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งมันก็ไม่ได้ต่างไปจากคนถูกรุมโทรมสักเท่าไหร่ เนื้อตัวมีแต่รอยแดงเป็นจ้ำๆ ช่วงล่างก็เดินแทบไม่ได้ แถมยังเป็นไข้อีกต่างหาก
ดีหน่อยที่พอถึงบ้านแล้วยัยคริสตัลยังไม่ตื่น ปกตินางเป็นคนชอบนอนตื่นสายอยู่แล้ว ถ้าวันหยุดไม่ใช่สายธรรมดาด้วย แต่นางเล่นตื่นเอาตอนบ่ายเลยต่างหาก
ดังนั้นเรื่องที่ฉันไม่ได้กลับมานอนที่บ้าน นางก็เลยไม่รู้!!
“จัส!!”
“หืม!! ว่าไง?” จากที่กำลังจะตักข้าวเข้าปากอีกคำ กลับต้องแหงนหน้าขึ้นไปมองคนที่เรียกอย่างเลี่ยงไม่ได้
“วันนี้เลิกเรียนแล้วเราไปกินปิ้งย่างกันดีไหม”
“ยัยบ้า ข้าวเที่ยงยังคาที่ปากอยู่เลยนะ จะไปกินปิ้งย่างอีกแล้วเหรอ?”
“ก็คนมันอยากกินนี่นา นะนะ มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง แกก็กินให้เต็มที่ไปเลย”
“เท่าที่จำได้ พักหลังๆ แกจ่ายให้ฉันตลอดเลยนะ” ตั้งแต่ที่มันรู้ว่าบ้านฉันเป็นหนี้หลายล้าน ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง ฉันแทบไม่ได้ควักเงินจ่ายเลยสักบาท ซึ่งบางครั้งฉันก็เกรงใจมันมาก นอกจากจะไปอาศัยอยู่ที่บ้านมันแล้ว ยังได้กินฟรีอีก
“สำหรับแก ให้ฉันเลี้ยงไปทั้งชีวิตเลยก็ได้ นะนะนะ ไปกินเป็นเพื่อนทีนะ ไอ้ข้าวเนี่ย กินไม่ต้องหมดหรอก” เพราะสายตาออดอ้อนของคนตรงหน้า ทำให้ฉันปฏิเสธมันไม่ได้อีกตามเคย
“แกจะมาเลี้ยงฉันตลอดชีวิตได้ไงล่ะ เดี๋ยวเรียนจบแกก็ต้องแต่งงาน มีครอบครัวเป็นของตัวเองป่ะ”
“ฮึ!! ไม่อะ อยู่กับแกไปจนแก่อะดีแล้ว”
“พูดซะขนลุกขนพอง นี่ถ้าแกเป็นผู้ชาย ฉันต้องคิดว่าแกชอบฉันแล้วก็อยากอยู่กับฉันแน่ๆ”
“แล้วถ้าฉันชอบแกจริงๆ ล่ะ?”
“แค่กๆๆ เมื่อกี้แกว่าไงนะ?” น้ำที่ดื่มเข้าไป แทบจะพุ่งออกมา หลังจากที่ได้ยินประโยคที่ยัยคริสตัลพูดออกมาเมื่อกี้
“ฉันถามว่า ถ้าหากว่าฉันชอบแกขึ้นมาจริงๆ แกจะทำยังไง?”
“เฮ้ย!! เอาดีๆ นะยัยคริส จู่ๆ พูดบ้าอะไรของแก?”
“คิก!! ล้อเล่นน่า ฉันออกจะสวยขนาดนี้ก็ต้องชอบผู้ชายสิยะ จะไปชอบผู้หญิงได้ไงล่ะ”
“เฮ้อ!! โล่งอก ทีหลังแกอย่าพูดจาน่าขนลุกแบบนี้อีกนะ”
“ทำไมต้องจริงจังขนาดนั้นด้วยอะ”
“จะไม่ให้จริงจังได้ไง ก็เมื่อกี้แกทำหน้าจริงจังใส่ฉันก่อนอะ” ใดๆ คือแววตานางจริงจังมากนะ ตอนที่พูด ซึ่งฉันเองสัมผัสได้
“ฉันแค่ล้อเล่นเอง ถ้าแกไม่ชอบหลังจากนี้ฉันจะไม่พูดแบบนี้อีก สัญญา”
ทำไมฉันรู้สึกว่าสายตาของยัยคริส มันดูวูบไหวแปลกๆนะ หรือว่าฉันจะคิดไปเอง?
- ผู้เขียน
