ตอนที่ 3 ทำงานวันแรก
1172 คำ
สองวันต่อมา
@คณะบริหารธุรกิจ 13.00 น.
“ยัยจัส ทำไมวันนี้แกดูซึมๆ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
“มี หนักด้วย”
พูดถึงเรื่องนี้ฉันก็อยากจะร้องไห้อีกแล้ว หลังจากที่เมื่อวานเอาแต่หมกตัวอยู่แต่ในห้อง ไม่ยอมพูดยอมจากับแม่เลยแม้แต่คำเดียว
“ไหนเล่า ฉันช่วยแกได้มั้ย?”
“งั้นแกช่วยขอให้พี่ชายแก รับฉันเข้าทำงานที่ร้านหน่อยสิ ได้มั้ย?”
นี่นั่งคิดนอนคิดมาทั้งวันทั้งคืนแล้ว ว่าควรจะทำยังไงกับชีวิตดี ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ฉันไม่จำเป็นต้องทำงานเลยก็ได้ ถ้าแม่ของฉันไม่เอาเงินที่พ่อทิ้งไว้ให้ไปเล่นการพนันจนไม่เหลือสักบาท
ซ้ำยังจะเอาบ้านไปจำนองอีก ถ้าไม่มีตังค์จ่ายขึ้นมาแล้วเขามายึดจะทำยังไง บ้านหลังนี้คือสิ่งสุดท้ายที่พ่อทิ้งไว้ให้ก่อนที่ท่านจะจากไปเลยนะ
“แกหมายถึง ที่ผับเหรอ?”
“อื้อ ฉันจำเป็นจะต้องทำงาน หาเงินมาใช้หนี้แทนแม่” แล้วฉันก็เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อสองวันก่อนให้ยัยคริสตัลฟัง ซึ่งมันเองก็แทบไม่อยากจะเชื่อเหมือนกัน
“เงินตั้งเยอะ แล้วแกจะไหวเหรอยัยจัส”
“ต้องไหวแหละ อย่างน้อยๆ บ้านที่แม่จะเอาไปจำนองก็ได้เกือบสามล้านแล้ว อีกสองล้านกว่าฉันจะทำงานแล้วเอาเงินไปคืนพวกนั้นเอง” ซึ่งก็ไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลากี่ปีถึงจะคืนหมด แต่ก็ดีกว่าไม่ทำอะไรเลย
“ให้ฉันลองยืมเฮียไคให้ก่อนดีมั้ย แกจะได้ไม่ต้องทำงานหนักขนาดนี้”
“ไม่เป็นไร เกรงใจพี่แก อีกอย่างนี่มันเป็นปัญหาที่แม่ฉันก่อด้วย ฉันในฐานะลูก ก็ต้องรับผิดชอบช่วยแม่”
“แล้วที่บอกว่าถ้าหาไปคืนไม่ครบภายในอาทิตย์นี้ล่ะ พวกนั้นจะมาทำร้ายแม่แกมั้ย?”
“ฉันก็ไม่รู้ แต่แม่บอกว่าวันนี้แม่จะเข้าไปคุยกับเจ้าของบ่อนดู เพราะเรื่องจำนองที่ดินกว่าจะได้เงินใช้เวลานานพอสมควร อาทิตย์เดียวไม่ทัน”
“งั้นเดี๋ยวฉันลองคุยกับเฮียไคให้ ว่าแต่แกจะไปทำงานยังไง? หรือไปพร้อมกับเฮียเลยดีมั้ย?”
“ขอให้พี่แกรับฉันเข้าทำงานก่อนเถอะ เดี๋ยวเรื่องนี้ฉันหาวิธีเอง”
ตอนเย็น
@บ้านไคโร 17.30 น.
“เฮียไคขา!” ร่างบางที่กลับมาจากมหาวิทยาลัย เดินตรงดิ่งเข้าไปหาพี่ชายที่นั่งอยู่ตรงโซฟา
“กลับมาแล้วเหรอ? แล้ววันนี้ทำไมน้ำเสียงถึงดูอ้อนแปลกๆ”
“คริสมีเรื่องจะขอเฮีย เฮียช่วยหน่อยได้มั้ย?”
“เรื่อง?”
“เฮียช่วยรับยัยจัสมินไปทำงานที่ร้านเฮียหน่อยสิ ช่วงนี้ยัยจัสมันหางานทำอยู่อ่า แล้วก็ฝากเอานางติดรถไปด้วยได้มั้ยคะ ขากลับก็พานางกลับมาด้วย นะเฮีย”
“ปกติจัสมินไม่เห็นจะทำงานเลย ทำไมตอนนี้ถึงหางานทำ ซ้ำยังเป็นงานในผับอีก”
“พอดีนางมีปัญหานิดหน่อย จะให้หางานช่วงกลางวันทำก็ไม่ได้ไง ช่วงนี้พวกหนูเรียนหนักกันมาก นี่ก็ไม่รู้ว่ายัยจัสจะไหวมั้ย”
“จัสมินมีปัญหาอะไร? เรื่องเงิน?”
“ก็…ประมาณนั้นค่ะ สรุปเฮียรับยัยจัสไปทำงานด้วยแล้วนะ เดี๋ยวคริสโทรบอกยัยจัสก่อน”
“เฮียยังไม่ทันได้ตกลงเลยคริส”
“แต่ก็ตกลงใช่มั้ยคะ เพราะไม่อย่างนั้นคริสจะบอกยัยจัสว่าคืนก่อน เฮียจะจูบมัน”
“เฮียบอกแล้วไง ว่าเฮียนึกว่าเป็นเรา ก็แค่จะเข้าไปหอมหัวแบบที่ชอบทำ”
“ไม่รู้แหละ คริสมีรูปในโทรศัพท์ด้วย ไม่งั้นจะส่งให้ยัยจัสดูเดี๋ยวนี้เลย”
เพราะคำขู่ของน้องสาวตัวดี ทำให้ไคโรต้องรับจัสมินเข้าทำงานที่ผับอย่างเลี่ยงไม่ได้
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา
@CK PUB
หลังจากที่ไคโรตกลงรับจัสมินเข้ามาทำงานในผับเมื่อสัปดาห์ก่อน วันนี้ก็เป็นวันแรกสำหรับการทำงานของเธอ
“แน่ใจนะว่าแกจะไหวอะ?”
“อื้อ ต้องไหวแหละ ขอบใจแกมากนะที่ทำให้ฉันได้งานนี้อะ”
จัสมินหันไปเอ่ยขอบคุณเพื่อนรักของเธอ ที่นอกจากจะคุยกับพี่ชายของเธอให้แล้ว คืนนี้คริสตัลยังอาสามาส่งเธออีก
“งั้นฉันนั่งรอแกตรงบาร์นี่นะ แล้วเดี๋ยวถ้าแกทำงานเสร็จเรากลับพร้อมกัน”
“งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ”
“จ้ะ มาจุ๊บแก้มทีนึงมา”
คริสตัลว่าพลางดึงจัสมินเข้าไปใกล้ ก่อนจะฝังจมูกลงไปบนพวงแก้มนุ่มๆ ของเธอในแบบที่เธอชอบทำ ซึ่งการกระทำของทั้งคู่นั้น ก็ตกอยู่ในสายตาของใครบางคน
“มึงแอบดูเหี้ยอะไร?”
“กูเปล่า?”
“ก็เห็นอยู่ว่ามึงแอบดูอะ ไหนดูดิ๊ ว่าข้างล่างนี้มันมีอะไรน่าดู”
เลโอที่ลงมาดูความเรียบร้อยตรงชั้นล่าง ก็อดที่จะถามไคโรที่กำลังยืนมองบางอย่างไม่ได้ แต่หัวคิ้วก็ต้องชนกันเมื่อภาพที่อยู่ตรงหน้าของเขานั้นคือคริสตัล น้องสาวของไคโรเอง
“น้องมึงมาเที่ยวเหรอ?”
“มาส่งเพื่อนทำงาน”
“น้องสวยๆ คนนั้นอะนะ”
“อือ”
“หุ่นใช้ได้นี่หว่า น้องเค้ารับงานเอ็นมั้ยวะ?”
“มึงหยุดคิดอกุศลกับเด็กเลยไอ้เลโอ ปล่อยเด็กให้ไปเติบโตในแบบที่ควรจะเป็น”
“แหมๆๆ จะหวงไว้แดกเองก็บอก!!”
“มึงก็รู้ว่ากูไม่กินเด็ก”
“แต่เด็กบางคนมันก็น่ากินมากนะไอ้ไคโร”
“มึงไม่มีน้องที่อายุห่างกันเกือบสิบปีเหมือนกูไง ถ้ามึงมี มึงจะไม่พูดแบบนี้เลย” ยิ่งเด็กผู้หญิงคนนี้เป็นเพื่อนที่คริสตัลหวงมากด้วย บอกเลยว่ายังไงเขาก็ทำไม่ลง
หลายชั่วโมงต่อมา 23.50 น.
“จัสมินจ้ะ พี่ฝากเอาไปเสิร์ฟโต๊ะเจ็ดให้หน่อยนะจ๊ะ”
“อ๋อ ได้ค่ะ”
ฉันรับถาดเครื่องดื่มมาจากพี่ผู้หญิงสวยๆ จำไม่ได้ว่าชื่ออะไร ก่อนจะเดินตรงไปยังโต๊ะเจ็ดตามที่เธอบอก
“เครื่องดื่มที่สั่งมาแล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“ต้องการอะไรเพิ่ม สามารถเรียกได้เลยนะคะ”
“น้องเพิ่งมาทำงานเหรอครับ พี่ไม่เคยเห็นหน้าเลย”
“เอ่อ ใช่ค่ะ เพิ่งมาทำวันนี้วันแรกค่ะ”
“งั้นอยู่ชงเหล้าให้พี่ก่อนได้มั้ยครับ เดี๋ยวพี่ให้ทิปหนักๆ เลย”
พอเห็นผู้ชายคนนี้ควักแบงก์พันออกมาเป็นปึกๆ เท่านั้นแหละ
“ได้ค่ะ ผสมน้ำเปล่าหรือว่าโซดาดีคะ?” นาทีนี้บอกเลยว่าถ้าใครเอาเงินมากองตรงหน้า ฉันพร้อมบริการเต็มที่
- ผู้เขียน
