ตอนที่ 22 ถึงเวลาต้องเลือก
“ผมกลัวแล้ว ปล่อยผมกลับบ้านไปเถอะ” ผมเหลือบตาขึ้นไปมอง เจ้าท่อนเอ็นยักษ์ดุ้นใหญ่ ปากสั่นจนเกิดเป็นเสียงกระดูกฟันกระทบกันดังกึก ๆ
“ฉันให้เวลานายสามวินาที จะอมของฉันคนเดียว หรือว่าอยากปากฉีก รูฉีก เพราะถูกไอ้พวกเสือหิวรอบโต๊ะนี่รุมแทะกินทีเดียวพร้อมกันสิบคน” มือหนักคว้าลงมาบีบกรอบคาง จนกลีบปากของผมย่นยู่เกิดมีรูตรงกลาง
‘พร้อมกันสิบคนเลยเหรอ’
ตาโตเบิกกว้างหันไปมองรอบข้าง เห็นรอยยิ้มจาง ๆ ปรากฏอยู่ตรงมุมปาก ของเหล่าท**นคนต่างสัญชาติ ระดับสายตาของผมเวลานี้ มันสามารถมองต่ำลงไปยังใต้โต๊ะตัวใหญ่ เห็นมือใครหลายคนบ้างล้วง บ้างควัก อวัยวะสำหรับปลดเปลื้องอารมณ์อยาก อย่างผู้ชายกลัดมันออกมาจากกางเกง มือละเลงสาวรูดท่อนเอ็นของตัวเองเป็นจังหวะต่างกัน พอเห็นอย่างนั้นผมต้องรีบสะบัดหน้า หันกลับมามองท่อนเนื้อลักษณะเหมือนกันอันที่ใกล้และคิดว่าปลอดภัยที่สุด
“ว่ายังไง...นายจะเลือก
