“ป้อนหน่อยได้มั้ย”อีริคทำเสียงอ้อนมีนาอีกรอบ
มีนายืนนิ่งสักพักก่อนจะตัดสินใจหยิบพิซซ่าขึ้นมาป้อนเขา อีริคกินพิซซ่าไปมองหน้ามีนาไปพลางยิ้มอย่างพอใจ
“ทานดีๆค่ะไม่เห็นต้องมองกันขนาดนี้เลย”มีนาดุอีริคเมื่อเขาจ้องมองเธอแบบไม่ละสายตา จนคนถูกมองเขินจนหน้าแดง
“แค่มองก็หวง”อีริคเลิกคิ้วถามมีนา
“ไม่ได้หวงค่ะ แต่คุณช่วยทานดีๆได้มั้ยคะ เพื่อนๆมองกันใหญ่แล้ว”มีนาบอกอีริคเมื่อเห็นเพื่อนๆแอบส่งสายตามาทางเธอกับเขาเป็นระยะ ตอนนี้เธอไม่รู้จะอธิบายความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอให้คนอื่นฟังอย่างไร เพราะตอนนี้เขาทำตัวเหมือนเป็นแฟนเธอขึ้นทุกวัน แต่ในความเป็นจริงนั้นเธอกับเขาเป็นแค่เจ้าหนี้กับลูกหนี้กันเท่านั้น
“มองก็มองไปสิ”อีริคตอบเธอแบบคนที่ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
มีนาได้แต่ถอนหายใจยาวด้วยความอ่อนใจได้แต่นั่งป้อนเขาเงียบๆ ในใจตอนนี้ทั้งรู้สึกดีและสับสน ทุกครั้งที่เขาทำแบบนี้กับเธอ เธอเองก็ยอมรับว่ามันสุขใจอย
