"เมื่อกี้กูไปถามคุณหมอมาแล้วบ่ายนี้หมอจะเข้ามาเช็คอาการมึงอีกรอบ ถ้าไม่มีไข้ก็กลับบ้านได้ หรือมึงอยากอยู่ต่อรอใครบางคนกูบอกหมอให้ก็ได้นะเผื่ออยากนอนอีกสักสองสามคืน"
"ไม่นอนแล้วกูไม่ชอบนอนโรงพยาบาล อยากกลับบ้าน"กรวิชเน้นเสียงใส่เพื่อนรัก
"เออ ไม่นอนก็ไม่นอน คนบ้าอะไรปากไม่ตรงกับใจ"อีริคบ่นเพื่อนรักคืนบ้าง
บ่ายวันนั้นหลังจากคุณหมอเข้ามาตรวจดูอาการของกรวิชแล้วก็อนุญาตให้กลับบ้านได้ ใจหนึ่งเขาก็ดีใจที่ไม่ต้องนอนที่โรงพยาบาลต่อแต่อีกใจก็แอบคิดถึงใบหน้าของเธอคนนั้นที่นอนเฝ้าเขาทั้งคืน กรวิชยืนนิ่งอยู่อย่างนั้นจนอีริคที่จ่ายค่ารักษาพยาบาลเรียบร้อยแล้วเดินมาเรียกเขาขึ้นรถกลับบ้าน
"ทำไมเปลี่ยนใจอยากนอนต่อแล้วหรอ"
"เปลี่ยนจงเปลี่ยนใจอะไรกัน ไปได้แล้วกูอยากกลับบ้านจะแย่แล้วเนี่ย"กรวิชรีบบอกเพื่อนและเดินนำอีริคไปที่ลานจอดรถโดยไม่รอเพื่อนเลย
"ไอ้นี่รู้ทันเข้าหน่อยทำเป็นเมิน"
"พี่ก็อย่าไปแซวพี่ก
