“เราปล่อยพวกเค้าไว้สองคนจะดีหรอคะ”
“ไม่เป็นไรหรอก ตอนชวนเธอมาไม่เห็นกลัวแบบนี้ ทีตอนนี้มาทำเป็นลังเลใจ”
“พี่อีริคนี่ว่ามินหรอคะ”
ทั้งสองคนล้างจานไปหยอกล้อกันไปส่งเสียงหัวเราะคิกคักกันใหญ่จนเสียงดังออกมาถึงข้างนอก
“ไม่คิดว่าจะได้เห็นอีริคในมุมน่ารัก อ่อนโยนแบบนี้นะ”ของขวัญยิ้มและเป็นฝ่ายหันมาคุยกับกรวิชก่อน
“อืม ความรักมักจะทำให้คนเปลี่ยนไปได้เสมอ”กรวิชตอบเธอเสียงนิ่งเรียบ
“แล้วแขนนายเป็นยังไงบ้าง ยังเจ็บอยู่มั้ย งานของนายเสี่ยงอันตรายมากต้องระมัดระวังตัวดีๆนะ อย่าให้โดนแผลเก่าไม่อย่างนั้นอาจจะเป็นหนักกว่านี้”ของขวัญบอกกรวิชด้วยความเป็นห่วง
“อืม ขอบใจ”
“นายย้ายมาอยู่ที่นี่นานแล้วหรอ”
“หลายปีแล้ว ไอ้ริคมาพอดีเลยไปส่งเธอด้วยกูเพลียขอขึ้นไปพักก่อน”
“เออ มึงไปนอนเลยไม่ต้องห่วงเดี๋ยวกูไปส่งเอง”
กรวิชกับของขวัญชะงักไปครู่หนึ่งเมื่อได้ยินอีริค บอกว่าไม่ต้องห่วงเพราะตรงกับความรู้สึกของทั
